Потерялись ключи… - Владислав Медяник

Потерялись ключи, потерялись ключи,

Ключи счастья весны потерялись.

Нашей юности дни, нашей юности сны

Не зови, не ищи — потерялись.

Потерялись ключи, потерялись, увы,

От семьи, от любви потерялись.

Где твои, где мои — не кричи, не ищи —

В наших ссорах они потерялись.

Эх, жизнь моя, — прошло все безвозвратно,

Любовь, друзья, — их не вернуть назад.

Так, что же, мне дороги нет обратно,

Но путь во мгле — так дальше жить нельзя.

И слова все не те, и дела все не те,

Не услышит никто, не поймет,

Сам во всем виноват, жизнь прошла, как во сне,

А быть может, еще повезет.

Нашей юности дни, нашей юности сны

Не зови, не ищи — потерялись.

Потерялись ключи, потерялись, увы,

От удачи моей потерялись.

Эх, жизнь моя, — прошло все безвозвратно,

Любовь, друзья, — в душе покоя нет.

Так, что же, мне дороги нет обратно,

Но видел я во сне в конце тоннеля свет.

Эх, жизнь моя…

Verloren sleutels Verloren sleutels

De sleutels van het lentegeluk zijn verloren.

Onze jeugddagen, onze jeugddromen

Niet bellen, niet kijken - je bent verdwaald.

Verloor de sleutels, verloren, helaas,

Verloren van familie, van liefde.

Waar zijn de jouwe, waar zijn de mijne - niet schreeuwen, niet kijken -

Ze zijn verdwaald in onze ruzies.

Oh, mijn leven, alles is onherroepelijk voorbijgegaan,

Liefde, vrienden, ze kunnen niet teruggebracht worden.

Dus, nou, ik heb geen weg terug,

Maar het pad is in het donker - zo kun je niet blijven leven.

En de woorden zijn niet hetzelfde, en de daden zijn niet hetzelfde,

Niemand zal het horen, niemand zal het begrijpen

Ik heb zelf de schuld van alles, het leven ging als in een droom voorbij,

En misschien nog meer geluk.

Onze jeugddagen, onze jeugddromen

Niet bellen, niet kijken - je bent verdwaald.

Verloor de sleutels, verloren, helaas,

Verloren van mijn geluk.

Oh, mijn leven, alles is onherroepelijk voorbijgegaan,

Liefde, vrienden, er is geen vrede in de ziel.

Dus, nou, ik heb geen weg terug,

Maar in mijn droom zag ik licht aan het einde van de tunnel.

O mijn leven...