Любовь моя - Владимир Захаров

Когда во власти сентября,

Так не хватает мне тебя,

И вдаль уносит белым облаком мечты,

В надежде быть с тобой вдвоём,

Осенним проливным дождём,

Я постучусь в твоё окно, чтоб знала ты.

Во сне и на Яву,

Одну тебя зову —

Единственной.

Я знаю, что давно,

Судьбой предрешено,

Быть вместе нам.

И нет преград таких,

Которые пройти

Не смог бы я.

Чтоб рядом быть с тобой,

Мой ангел неземной, —

Любовь моя!

Когда в плену январских дней,

Ты снова вспомнишь обо мне,

Бродя по улицам озябшим и пустым,

Волшебной сказкой юных грёз,

У твоих шёлковых волос,

Я белым снегом закружусь, чтоб знала ты.

Когда в объятиях весны,

Вновь о тебе я вижу сны,

Под этим майским звездопадом золотым,

Свои ладони протяни,

И тёплой искоркой любви,

В них упаду я в эту ночь, чтоб знала ты.

Wanneer in de macht van september,

Dus ik mis je

En neemt mee in de verte met een witte wolk van dromen,

In de hoop bij je te zijn,

Herfst stromende regen

Ik klop op je raam zodat je het weet.

In een droom en naar Java,

ik noem je een

De enige.

dat weet ik al heel lang

Het lot is vooraf bepaald

Om samen met ons te zijn.

En zulke barrières zijn er niet

welke pas?

Ik kon het niet.

Om naast je te zijn

Mijn onaardse engel,

Mijn liefde!

Wanneer in gevangenschap van januari-dagen,

Je zult me ​​weer herinneren

Dwalend door de straten, koud en leeg,

Een sprookje van jonge dromen,

Bij je zijdezachte haar

Ik zal spinnen met witte sneeuw, zodat je het weet.

Wanneer in de armen van de lente,

Ik droom weer over jou

Onder deze gouden sterrenval in mei,

Strek je handpalmen uit

En een warme vonk van liefde

Ik zal er deze nacht op ingaan, zodat je het weet.