Мосты - Владимир Захаров

Грубостью своих мыслей и слов,

Вновь рвёшь вуаль моих тонких миров,

Быть может, кто-то к такому готов,

Но только не я — мой удел не таков!

Что ж, рви на лохмотья чужие мечты!

Я их, сокрушаясь, заброшу в костры.

Всесильно над бездной своей пустоты,

Но я разведу наших судеб мосты!

Может быть, завтра ты станешь другой,

И позабудешь, каков был урон,

Я позабуду — но как-то весной

Чувства взорвутся и кончится сон!

Что ж, рви на лохмотья чужие мечты!

Я их, сокрушаясь, заброшу в костры.

Всесильно над бездной своей пустоты,

Но я разведу наших судеб мосты!

Что ж, рви на лохмотья чужие мечты!

Я их, сокрушаясь, заброшу в костры.

Всесильно над бездной своей пустоты,

Но я разведу наших судеб мосты!

Что ж, рви на лохмотья чужие мечты!

Я их, сокрушаясь, заброшу в костры.

Всесильно над бездной своей пустоты,

Но я разведу наших судеб мосты!

De grofheid van hun gedachten en woorden,

Opnieuw scheur je de sluier van mijn subtiele werelden,

Misschien is iemand hier klaar voor

Maar ik niet - mijn lot is niet zo!

Nou, scheur de dromen van andere mensen aan flarden!

Ik zal ze jammerend in het vuur gooien.

Almachtig over de afgrond van zijn leegte,

Maar ik zal bruggen trekken over ons lot!

Misschien ben je morgen anders

En vergeet wat de schade was

Ik zal het vergeten - maar op de een of andere manier in de lente

Gevoelens zullen exploderen en de droom zal eindigen!

Nou, scheur de dromen van andere mensen aan flarden!

Ik zal ze jammerend in het vuur gooien.

Almachtig over de afgrond van zijn leegte,

Maar ik zal bruggen trekken over ons lot!

Nou, scheur de dromen van andere mensen aan flarden!

Ik zal ze jammerend in het vuur gooien.

Almachtig over de afgrond van zijn leegte,

Maar ik zal bruggen trekken over ons lot!

Nou, scheur de dromen van andere mensen aan flarden!

Ik zal ze jammerend in het vuur gooien.

Almachtig over de afgrond van zijn leegte,

Maar ik zal bruggen trekken over ons lot!