Старая пластинка - Вера Полозкова

высоко, высоко сиди,

далеко гляди,

лги себе о том, что ждет тебя впереди,

слушай, как у города гравий под шинами

стариковским кашлем ворочается в груди.

ангелы-посыльные огибают твой дом по крутой дуге,

отплевываясь, грубя,

ветер курит твою сигарету быстрей тебя —

жадно глодает, как пес, ладони твои раскрытые обыскав,

смахивает пепел тебе в рукав, —

здесь всегда так: весна не к месту, зима уже не по росту,

город выжал ее на себя, всю белую, словно пасту,

а теперь обдирает с себя, всю черную, как коросту,

добивает пленки, сгребает битое после пьянки,

отчищает машины, как жестяные зубы или жетоны солдатов янки,

остается сухим лишь там, где они уехали со стоянки;

россиянки

в курточках передергивают плечами на холодке,

и дымы ложатся на стылый воздух и растворяются вдалеке,

как цвет чая со дна расходится в кипятке.

не дрожи, моя девочка, не торопись, докуривай, не дрожи,

посиди, свесив ноги в пропасть, ловец во ржи,

для того и придуманы верхние этажи;

чтоб взойти, как на лайнер — стаяла бы, пропала бы,

белые перила вдоль палубы,

голуби,

алиби —

больше никого не люби, моя девочка, не люби,

zit hoog, zit hoog

kijk ver

tegen jezelf liegen over wat je te wachten staat,

luister hoe de stad grind onder de banden heeft

woelen en draaien in zijn borst als de hoest van een oude man.

bode engelen omcirkelen je huis in een steile boog,

spugen, onbeleefd,

de wind rookt je sigaret sneller dan jij -

knaagt gretig als een hond, zoekend in je open handpalmen,

veegt de as uit je mouw, -

het is hier altijd zo: de lente is niet op zijn plaats, de winter is niet langer in de hoogte,

de stad drukte het eruit, helemaal wit, als pasta,

en nu pelt hij zichzelf af, helemaal zwart, als een korstje,

maakt de film af, harkt de kapotte op na het drinken,

reinigt auto's zoals tinnen tanden of Yankee dog tags,

blijft alleen droog waar ze de parkeerplaats verlieten;

Russische vrouwen

in jassen schouderophalend in de kou,

en de rook valt op de koude lucht en lost in de verte op,

hoe de kleur van thee van de bodem zich verspreidt in kokend water.

beef niet, mijn meisje, haast je niet, stop met roken, beef niet,

zit met je benen bungelend in de afgrond, vanger in de rogge,

Daarom zijn de bovenverdiepingen uitgevonden;

klimmen, zoals op een voering - het zou smelten, verdwijnen,

witte reling langs het dek,

duiven,

alibi -

hou van niemand anders, mijn meisje, hou niet van,