Чёрный блюз - Вера Полозкова

Чего они все хотят от тебя, присяжные с мониторами вместо лиц?

Чего-то такого экстренного и важного, эффектного самострела в режиме блиц.

Чего-то такого веского и хорошего, с доставкой на дом, с резной тесьмой.

А смысл жизни — так ты не трожь его, вот чаевые, ступай домой.

Вот и прикрикивают издатели да изводят редактора.

Но еще не пора, моя девочка.

Все еще не пора.

Страшно достает быть одной и той же собой, в этих заданностях тупых.

Быть одной из вскормленных на убой, бесконечных брейгелевских слепых.

Все идти и думать — когда, когда, у меня не осталось сил.

Мама, для чего ты меня сюда, ведь никто тебя не просил.

Разве только врать себе «все не зря», когда будешь совсем стара.

И еще не пора, моя девочка.

Все еще не пора.

Что за климат, Господи, не трави, как ни кутайся — неодет.

И у каждого третьего столько смерти в крови, что давно к ней иммунитет.

И у каждого пятого для тебя ледяной смешок, а у сотого — вовсе нож.

Приходи домой, натяни на башку мешок и сиди, пока не уснешь.

Wat willen ze allemaal van je, juryleden met monitoren in plaats van gezichten?

Iets zo urgent en belangrijk, een spectaculaire kruisboog in blitz-modus.

Iets zo zwaars en goeds, met levering aan huis, met gesneden vlecht.

En de zin van het leven is dat je het niet aanraakt, hier is een tip, ga naar huis.

Dus de uitgevers schreeuwen en treiteren de redacteur.

Maar het is nog geen tijd, mijn meisje.

Het is nog steeds geen tijd.

Het is eng om zelf een en dezelfde te zijn, in deze stomme opdrachten.

Om een ​​van de eindeloze Bruegheliaanse blinden te zijn, gevoerd aan de slachtbank.

Allen gaan en denken - wanneer, wanneer, ik heb geen kracht meer.

Mam, waarom ben je hier voor mij, omdat niemand het je heeft gevraagd.

Tenzij je tegen jezelf liegt "het is niet tevergeefs" als je heel oud bent.

En het is nog geen tijd, mijn meisje.

Het is nog steeds geen tijd.

Wat voor klimaat, Heer, laat het gras niet toe, hoe je jezelf ook inpakt - je bent niet gekleed.

En elke derde persoon heeft zoveel dood in zijn bloed dat hij er al lang immuun voor is.

En elke vijfde heeft een ijzige lach voor jou, en de honderdste heeft helemaal een mes.

Kom naar huis, doe een zak over je hoofd en ga zitten tot je in slaap valt.