Мы корреспонденты господни, Лена - Вера Полозкова

мы корреспонденты господни, лена, мы здесь на месяцы.

даже с дулом у переносицы

мы глядим строго в камеру,

представляемся со значением.

Он сидит у себя в диспетчерской — башни высятся,

духи носятся;

Он скучает по нашим прямым включениям.

мы порассказали Ему о войнах, торгах и нефти бы,

но в эфир по ночам выходит тоска-доносчица:

«не могу назвать тебя „мое счастье“, поскольку нет в тебе

ничего моего,

кроме одиночества».

«в бесконечной очереди к врачу стою.

может, выпишет мне какую таблетку белую.

я не чувствую боли.

я ничего не чувствую.

я давно не знаю, что я здесь делаю».

«ты считаешь, Отче, что мы упрямимся и капризничаем, —

так вцепились в свое добро, что не отдадим его

и за всю любовь на земле, — а ведь это Ты наделяешь призрачным

и всегда лишаешь необходимого».

провода наши — ты из себя их режешь, а я клыками рву, —

а они ветвятся внутри, как вены;

и, что ни вечер, стой

перед камерой, и гляди в нее, прямо в камеру.

а иначе Он засыпает в своей диспетчерской.

we zijn correspondenten van de Heer, Lena, we zijn hier al maanden.

zelfs met een muilkorf bij de neusbrug

we kijken streng in de camera,

we stellen ons voor met betekenis.

Hij zit in zijn controlekamer - de torens stijgen,

geesten worden gedragen;

Hij mist onze live-uitzendingen.

we vertelden hem over oorlogen, handel en olie,

maar een melancholische oplichter gaat 's nachts in de lucht:

"Ik kan je niet "mijn geluk" noemen, want er is geen

niets van mij

behalve eenzaamheid.

“Ik sta in een eindeloze rij voor de dokter.

Misschien zal hij me een witte pil voorschrijven.

Ik voel geen pijn.

Ik voel niks.

Ik weet al heel lang niet meer wat ik hier doe."

"Denkt u, vader, dat wij koppig en grillig zijn, -

zo vastgeklampt aan hun goed dat we het niet weggeven

en voor alle liefde op aarde - en toch ben jij het die een illusoire schenkt

en je ontneemt jezelf altijd wat nodig is.”

onze draden - je knipt ze uit jezelf, en ik scheur ze met hoektanden, -

en ze vertakken zich naar binnen als aderen;

en welke avond dan ook, stop

voor de camera en kijk erin, recht in de camera.

anders valt hij in slaap in zijn controlekamer.