Крестик - Вера Полозкова

Меня любят толстые юноши

около сорока,

У которых пуста постель

и весьма тяжела рука,

Или бледные мальчики от тридцати пяти,

Заплутавшие, издержавшиеся в пути:

Бывшие жены глядят у них с безымянных,

На шеях у них висят.

Ну или вовсе смешные дядьки

под пятьдесят.

Я люблю парня, которому двадцать,

максимум двадцать три.

Наглеца у него снаружи

и сладкая мгла внутри;

Он не успел огрести той женщины,

что читалась бы по руке,

И никто не висит у него на шее,

ну кроме крестика на шнурке.

Этот крестик мне бьется в скулу,

когда он сверху, и мелко крутится на лету.

Он смеется

и зажимает его во рту.

Dikke jongens houden van me

ongeveer veertig

Wiens bed leeg is?

en een zeer zware hand,

Of bleke jongens van vijfendertig,

Verloren, verloren onderweg:

Voormalige echtgenotes bekijken ze vanuit naamlozen,

Ze hangen om hun nek.

Nou ja, of helemaal grappige ooms

onder de vijftig.

Ik hou van een man van twintig

maximaal drieëntwintig.

Hij heeft een brutale buitenkant

en zoete waas van binnen;

Hij had geen tijd om die vrouw aan te vallen,

dat zou met de hand worden gelezen,

En niemand hangt aan zijn nek,

Nou ja, behalve het kruis op de veter.

Dit kruis klopt op mijn jukbeen,

wanneer het op de top is, en fijn draait tijdens het vliegen.

Hij lacht

en klemt het in zijn mond.