Outono - Tiago Bettencourt

Hoje, só por ser Outono, vou chamar-te «meu amor»

Contra as regras do que somos, vou chamar-te «meu amor»

Hoje só por ser diferente te encontrar

É tanto o fado contra nós

Mas nem por isso estamos sós

E embora fique tanto por contar

Hoje, só por ser Outono, vou…

Entre dentes, entre a fuga, vou chamar-te «meu amor»

Enquanto não se encontra forma, vou chamar-te «meu amor»

Entre gente que é demais e tão pequena para saber

Que é tanto vento a favor

Mas tão pouco o espaço para a dor

Só pode ficar tudo por contar…

Hoje, só por ser Outono, vou…

E há flores e há cores e há folhas no chão

Que podem não voltar…

Podes não voltar

Mas é eterno em nós

E não vai sair…

Desce o tempo e a noite vem lembrar que as tuas mãos também

Já não são de nós para ficar

Por ser tanto quanto somos

Certo quando vemos

Calmo quando queremos

Hoje, só por ser Outono, vou…

Vandaag, gewoon omdat het herfst is, ga ik je "mijn liefste" noemen

Tegen de regels van wie we zijn, noem ik je «mijn liefste»

Vandaag, gewoon omdat het anders is om je te ontmoeten

Het is zo veel lot tegen ons

Maar daarom zijn we niet alleen

En hoewel er nog zoveel te vertellen valt

Vandaag, alleen omdat het herfst is, zal ik...

Tussen de tanden, tussen de ontsnapping, noem ik je «mijn liefste»

Zolang je geen manier vindt, noem ik je "mijn liefste"

Onder mensen die te veel en te klein zijn om te weten

Wat zoveel wind in het voordeel is

Maar evenmin is de ruimte voor pijn

Het kan alleen maar verteld worden...

Vandaag, alleen omdat het herfst is, zal ik...

En er zijn bloemen en er zijn kleuren en er zijn bladeren op de vloer

Dat komt misschien niet meer terug...

Je mag niet terugkomen

Maar het is eeuwig in ons

En het komt er niet uit...

De tijd verstrijkt en de nacht komt om je eraan te herinneren dat ook jouw handen

Ze zijn niet langer van ons om te blijven

Omdat we zoveel zijn als we zijn

precies als we het zien

kalm wanneer we willen

Vandaag, alleen omdat het herfst is, zal ik...