Testament - Thomas Fersen

Il a mis le feu

À sa famille et ses biens

Ils étaient si malheureux

Hélas!

Ils n’y pouvaient rien

Dans un geste et un aveu

De désespoir, de chagrin

Il n’a pourtant pas les yeux d’un assassin

Il s’est vite enfui

Au milieu de la forêt

Pour demander à la vie

Si tout cela était vrai

Mais la vie lui répondit

Qu’elle garderait le secret

Et resterait avec lui

Tant qu’elle pourrait

Le jour et la nuit

Ne lui donneront pas la paix

Le soleil le fait mentir

Et la lune est son reflet

Les démons dorment avec lui

Et les fantômes le réveillent

Il est chassé par l’oubli

Et le sommeil

Et il s'étendit

Dans le lit de la rivière

Il supplia le bon Dieu

De lui épargner l’enfer

Qu’on ne fait ce que l’on peut

Quand on a poussé de travers

L’amour était mon seul vœu

Quoi que j’ai l’air

L’amour était mon seul Dieu

Et ma lumière

Hij heeft het vuur aangestoken

Aan zijn familie en eigendom

Ze waren zo ongelukkig

Helaas!

Ze konden er niets aan doen

In een gebaar en een bekentenis

Van wanhoop, van verdriet

Hij heeft niet de ogen van een moordenaar

Hij vluchtte snel

Midden in het bos

om het leven te vragen

Als dit allemaal waar was

Maar het leven antwoordde hem

Dat ze het geheim zou bewaren

En zou bij hem blijven

Zolang ze kon

De dag en de nacht

Zal hem geen vrede geven

De zon laat het liggen

En de maan is zijn weerspiegeling

De demonen slapen met hem

En de geesten maken hem wakker

Hij wordt achtervolgd door de vergetelheid

En slaap

En hij ging liggen

In de rivierbedding

Hij smeekte de goede Heer

Om hem de hel te besparen

Dat we alleen doen wat we kunnen

Toen we doordrongen

Liefde was mijn enige wens

hoe ik er ook uitzie

Liefde was mijn enige God

En mijn licht