Au café de la paix - Thomas Fersen

Rendez-vous

À la brasserie

Du café de la paix.

Je t’attendrai.

Je porte un feutre

De couleur neutre

Et mon pardessus

N’est pas brillant non plus.

Je pose rai mon journal

Sur le bar devant moi.

Je pose rai mon journal,

Tu me reconnaîtras.

Si t’es en retard,

Passé le quart

Je prendrai un demi

Pour noyer mon ennui.

Si t’est en retard,

Jusqu’au soir

Je prendrai un sérieux

Pour le noyer mieux.

Je plierai mon journal

Sur le bar devant moi,.

Je plierai mon journal.

Tu me reconnaîtras,

Lalala.

On ira

Où tu voudras.

Tu me prendras le bras

Comme autrefois.

On ira voir note rue,

Notre chambre au sixième.

Tout ça n’existe plus

Mais on ira quand même.

L’annonce dans le journal

Est paru il y un mois.

Si tu lis ce journal,

Tu te reconnaîtras,

Lalala.

On ira voir la Seine

Et le coeur de Paris…

Ma maison de carton

Au pont Marie…

On ira voir ailleurs,

On ira faire fortune…

On ira voir ailleurs

Parce qu’il est l’heure.

Les chaises sont sur les tables.

C’est la fin de la fable.

Je pose ce qu’il me reste

Sur le bar devant moi:

Trois clous et un bouton de veste.

Tu ne me reconnaîtras pas.

La nuit étreint le ciel,

La nuit étreint le ciel.

Allez, mon rossignol,

La vie est belle.

Afspraak

In de brouwerij

Vrede koffie.

Ik zal op je wachten.

ik draag een vilt

Neutraal van kleur

En mijn overjas

Ook niet briljant.

Ik leg mijn dagboek neer

Op de bar voor me.

Ik zal mijn dagboek neerleggen,

Je zult me ​​herkennen.

Als je te laat bent,

Kwart over

Ik neem de helft

Om mijn verveling te verdrinken.

Als je te laat bent,

tot de avond

Ik zal het serieus nemen

Om hem beter te verdrinken.

Ik zal mijn dagboek opvouwen

Op de bar voor me.

Ik ga mijn dagboek opvouwen.

Je zult me ​​herkennen,

Lalala.

We zullen gaan

Waar u maar wilt.

Je zal mijn arm nemen

Zoals eerder.

We gaan onze straat bekijken,

Onze kamer op de zesde verdieping.

Alles wat niet meer bestaat

Maar we gaan toch.

De advertentie in de krant

Een maand geleden verschenen.

Als je deze krant leest,

Je zult je herkennen,

Lalala.

We gaan naar de Seine

En het hart van Parijs...

Mijn kartonnen huis

Bij de Mariabrug...

We gaan ergens anders heen,

We gaan een fortuin verdienen...

We gaan ergens anders heen

Omdat het tijd is.

De stoelen staan ​​op de tafels.

Dit is het einde van de fabel.

Ik leg wat ik nog heb

Op de bar voor mij:

Drie studs en een jasknoop.

Je zult me ​​niet herkennen.

De nacht omhelst de hemel,

De nacht omhelst de hemel.

Kom op, mijn nachtegaal,

Het leven is mooi.