Sandra - Thomas Fersen

Quand on se trouve en face de l’incompréhensible,

On dit généralement: «ce n'était que le chat»,

Mais le chat somnolait sur le lit en pacha,

Ronronnant de plaisir sous la main invisible.

Quand on ouvre les yeux au milieu de la nuit

Et que l’on tend l’oreille en guettant quelque bruit,

On se fie à soi même en remontant le drap:

«Ce n'était que le vent"ou «ce n'était qu’un rat»

Mais on accuse à tort la gent trotte-menu

Et les intempéries, je sais qui est venu,

Le fantôme n’est pas celui de ma grande tante,

Depuis que je l’ai vue, une fille me hante.

Quand je l’ai raconté, personne ne m’a cru,

Le drap qui séchait sur le fil a disparu,

Et s’il a disparu, c’est que quelqu’un l’a pris

Ou est-ce par l’opération du Saint-Esprit?

Mais on accuse à tort un pauvre bohémien,

Je sais que ma maison est sur le plan de vol

D’un fantôme léger comme un aérosol,

Je l’appelle Sandra puisqu’elle a pris le mien.

Les fantômes ne se promènent pas tout nus

Dans les châteaux humides et pleins de courants d’air

Et il faut reconnaitre que le drap pour tenue

Est plus avantageux qu’un sac de pommes de terre.

Elle était ce matin dans mon rideau de douche

Quand je me savonnais, à la jambe il me touche,

Et j’ai su reconnaitre à ce contact froid,

Le chiffre des fantômes, la surprise et l’effroi.

Quand on se trouve en face de l’incompréhensible,

On dit généralement: «ce n'était que le chat»,

Mais le chat somnolait sur le lit en pacha,

Ronronnant de plaisir sous la main invisible.

Depuis que j’ai croisé cette fille au village,

Elle est dans les mousselines, elle est dans les voilages,

J’entends son pas léger et je sens sa caresse,

Comme par enchantement les ciseaux disparaissent.

Mais on accuse à tort la gent trotte-menu

Et les intempéries, je sais qui est venu,

Le fantôme n’est pas celui de ma grande-tante,

Depuis que je l’ai vue, une fille me hante.

Wanneer je oog in oog komt te staan ​​met het onbegrijpelijke,

We zeggen meestal: "het was maar de kat",

Maar de kat sluimerde op het bed als een pasja,

Spinnen van plezier onder de onzichtbare hand.

Als we midden in de nacht onze ogen openen

En we spitsen onze oren voor wat lawaai,

Men vertrouwt op zichzelf bij het optrekken van het laken:

"Het was gewoon de wind" of "het was gewoon een rat"

Maar we beschuldigen het gent trotte-menu ten onrechte

En het weer, ik weet wie er kwam,

De geest is niet van mijn oudtante,

Sinds ik haar zag, achtervolgt een meisje me.

Toen ik het vertelde, geloofde niemand me,

Het laken dat aan de lijn lag te drogen is verdwenen,

En als hij verdween, nam iemand hem mee

Of is het door de werking van de Heilige Geest?

Maar ze beschuldigen ten onrechte een arme zigeuner,

Ik weet dat mijn huis op het vluchtplan staat

Van een fantoomlicht als een aerosol,

Ik noem haar Sandra sinds ze de mijne heeft meegenomen.

Geesten lopen niet naakt rond

In vochtige en tochtige kastelen

En het moet worden erkend dat het blad om vast te houden

Is voordeliger dan een zak aardappelen.

Ze lag vanmorgen in mijn douchegordijn

Toen ik me aan het inzepen was, raakte hij me op het been aan,

En ik was in staat om te herkennen aan deze koude aanraking,

Het aantal spoken, verrassing en ontzag.

Wanneer je oog in oog komt te staan ​​met het onbegrijpelijke,

We zeggen meestal: "het was maar de kat",

Maar de kat sluimerde op het bed als een pasja,

Spinnen van plezier onder de onzichtbare hand.

Sinds ik dat meisje in het dorp tegenkwam,

Ze is in de mousseline, ze is in de gordijnen,

Ik hoor zijn lichte stap en ik voel zijn streling,

Als bij toverslag verdwijnt de schaar.

Maar we beschuldigen het gent trotte-menu ten onrechte

En het weer, ik weet wie er kwam,

De geest is niet van mijn oudtante,

Sinds ik haar zag, achtervolgt een meisje me.