Marie-Des-Guérites - Thomas Fersen

Chaque jour à la caserne

Je trace un petit bâton

A la craie sur la cloison

En attendant un jour de perm'

Pour pas mourir à la tâche

Dans ma vareuse pistache

Je cache mon existence

Dans les lieux d’aisance

Et dans ce repli du monde

Ma pensée vagabonde

Avec une marguerite

J’attends Marie-des-guérites

Au conseil de réforme

Je me suis présenté en forme

En forme de grand échalas

En dépit de mes pieds plats

Je suis passé sous les drapeaux

Je suis passé sous les ciseaux

Sous la tondeuse et la toise

Et le petit toit d’ardoise

Et dans ce repli du monde

Ma pensée vagabonde

Avec une marguerite

J’attends Marie-des-guérites

En attendant qu’elle inspecte

Mon petit établissement

Je nettoie, je désinfecte

Jusqu'à l'éblouissement

Nue sur une peau de bique

Elle fait l’objet d’un tableau

L’objet d’une mosaïque

Cachée derrière la chasse d’eau

Et sur ce beau brin de blonde

Ma pensée vagabonde

Avec une marguerite

J’attends Marie-des-guérites

Un an à tourner en rond

Dans le carré des saisons

Et dans les commodités

J’ai le temps de méditer

La morale des dictons

Qui fleurissent sur les murs

Et dans l’esprit des grivetons

Malgré l’action du bromure

Et dans ce repli du monde

Ma pensée vagabonde

Avec une marguerite

J’attends Marie-des-guérites

Il paraît que Diogène

Habitait dans un tonneau

Moi, mon prénom c’est Eugène

Je l'écris dans les goguenots

Parmi les dessins obscènes

Qui constellent la paroi

Je fais des petites croix

Pour chasser le cafard d'ébène

Et dans ce repli du monde

Ma pensée vagabonde

Avec une marguerite

J’attends Marie-des-guérites

Chaque jour à la caserne

Je trace un petit bâton

A la craie sur la cloison

En attendant un jour de perm'

A cause d’un obus sans gène

Sur la cabane à Eugène

Ma carrière de biffin

Brutalement, a pris fin

Et sur le chemin de ronde

Mon âme vagabonde

Sous une marguerite

J’attends Marie-des-guérites

Elke dag in de kazerne

Ik teken een stokje

Met krijt op de scheidingswand

Wachten op een vrije dag

Om niet dood te gaan op het werk

In mijn pistache jasje

Ik verberg mijn bestaan

Op plaatsen van gemak

En in deze plooi van de wereld

Mijn gedachten dwalen af

Met een madeliefje

Ik wacht op Marie-des-guerites

Aan de hervormingsraad

Ik kwam in goede vorm opdagen

In de vorm van een hoge paal

Ondanks mijn platvoeten

Ik ging onder de vlag

Ik ging onder de schaar

Onder de maaier en de hoogtetabel

En het kleine leien dak

En in deze plooi van de wereld

Mijn gedachten dwalen af

Met een madeliefje

Ik wacht op Marie-des-guerites

Wachten op haar om te inspecteren

Mijn kleine etablissement

Ik maak schoon, ik desinfecteer

Tot de schittering

Naakt op geitenvel

Het is het onderwerp van een tafel

Het object van een mozaïek

Verscholen achter het toilet

En op die mooie blonde lokken

Mijn gedachten dwalen af

Met een madeliefje

Ik wacht op Marie-des-guerites

Een jaar in cirkels draaien

Op het plein van de seizoenen

En in voorzieningen

Ik heb tijd om te mediteren

De moraal van uitspraken

Welke bloeien op de muren

En in de geest van de grivetons

Ondanks de werking van bromide

En in deze plooi van de wereld

Mijn gedachten dwalen af

Met een madeliefje

Ik wacht op Marie-des-guerites

Het lijkt erop dat Diogenes

Leefde in een ton

Ik, mijn voornaam is Eugene

Ik schrijf het in de goguenots

Tussen de obscene tekeningen

Welke stud de muur?

Ik maak kleine kruisjes

Om de ebbenhouten kakkerlak te verdrijven

En in deze plooi van de wereld

Mijn gedachten dwalen af

Met een madeliefje

Ik wacht op Marie-des-guerites

Elke dag in de kazerne

Ik teken een stokje

Met krijt op de scheidingswand

Wachten op een vrije dag

Vanwege een schaal zonder gen

Op Eugene's Cabin

Mijn biffin-carrière

Plotseling eindigde

En op de gang

Mijn dwalende ziel

onder een madeliefje

Ik wacht op Marie-des-guerites