Les zombies du cimetière - Thomas Fersen

La lune était si pleine

Que le coq a chanté

J’avais les jambes en laine

Les yeux exorbités

Par la vue de cinq noctambules

Qui avançaient les bras tendus

À la façon des somnambules

Quatre noyés et un pendu

C'était les zombies du cimetière

Ils ne retrouvaient pas leurs trous

Alors j’ai claqué la portière

Je suis parti sur les chapeaux de roues

La lune était si pleine

Que le coq a chanté

J’avais les jambes en laine

Car en réalité

C'était bizarre dans ma voiture

Ça me donne encore des frissons

Je trouvais que ça sentait la friture

Je trouvais que ça sentait le poisson

C'était les zombies du cimetière

Ils ne retrouvaient pas leurs trous

Assis sur ma banquette arrière

C’est ça qui sentait le mérou

Avec la tête comme une pomme cuite

Pareil à des bébés furieux

Quand ils veulent le biberon tout de suite

Ou quand c’est l’heure qu’ils aillent au pieu

Bref, il valait mieux que je me taille

Ils marchaient comme des automates

Dégoulinant de sauce tomate

Sapés comme des épouvantails

C'était les zombies du cimetière

Ils ne retrouvaient pas leurs trous

J’ai couru sans regarder derrière

Chez moi j’ai tiré le verrou

La lune était si pleine

Que le coq a chanté

J’avais les jambes en laine

Mon coeur s’est arrêté

Dans le salon y avait du monde

Du monde qui s'était parfumé

Avec une eau de cologne immonde

La télé était allumée

C'était les zombies du cimetière

Qui ne retrouvaient pas leurs trous

Qui regardaient sur la première

De la fortune, tourner la roue

Tourner la roue de la fortune

Les yeux comme des boules de loto

Pour prendre un maximum de thune

Et pas se tuer au boulot

Seulement le million c’est moi qui le touche

Je vois sortir les numéros

Je les ai embrassé sur la bouche

Et j’ai filé au petit trot

Voilà l’histoire de ces défunts

Quatre noyés et un pendu

Noyés, pendu et mort de faim

Qui avançaient les bras tendus

La lune était si pleine

Que le coq a chanté

Ces pauvres âmes en peine

Ces pauvres regrettés

C’est pour les vieilles loques

N’ayant rien a becter

Ils ont plumés le coq

Et on ne l’entend plus chanté

De maan was zo vol

Dat de haan heeft gekraaid

Ik had wollige benen

uitpuilende ogen

Bij het zien van vijf nachtbrakers

Die vooruitging met uitgestrekte armen?

Zoals slaapwandelaars

Vier verdronken en één opgehangen

Het waren de zombies op de begraafplaats

Ze konden hun gaten niet vinden

Dus ik sloeg de deur dicht

Ik ging op de hoeden

De maan was zo vol

Dat de haan heeft gekraaid

Ik had wollige benen

Omdat in werkelijkheid

Het was raar in mijn auto

Ik krijg er nog steeds koude rillingen van

Ik dacht dat het naar frituren rook

Ik dacht dat het naar vis rook

Het waren de zombies op de begraafplaats

Ze konden hun gaten niet vinden

Zittend op mijn achterbank

Dat is wat rook naar tandbaars

Met het hoofd als een gebakken appel

Als woedende baby's

Wanneer ze de fles meteen willen hebben

Of wanneer het tijd is dat ze naar de brandstapel gaan

Hoe dan ook, ik kan mezelf beter snijden

Ze liepen als automaten

Druipend met tomatensaus

Verkleed als vogelverschrikkers

Het waren de zombies op de begraafplaats

Ze konden hun gaten niet vinden

Ik rende weg zonder achterom te kijken

Thuis trok ik het slot eruit

De maan was zo vol

Dat de haan heeft gekraaid

Ik had wollige benen

Mijn hart is gestopt

In de woonkamer waren mensen

Van de wereld die zichzelf had geparfumeerd

Met smerige eau de cologne

De tv stond aan

Het waren de zombies op de begraafplaats

Wie kon zijn gaten niet vinden

Wie keek er als eerste

Van fortuin, draai aan het wiel

Draai aan het rad van fortuin

Ogen als lottoballen

Om maximaal geld te nemen

En pleeg geen zelfmoord op het werk

Alleen de miljoen ik ben het die het aanraakt

Ik zie de cijfers naar buiten komen

Ik kuste ze op de mond

En ik vertrok in draf

Dit is het verhaal van de overledenen

Vier verdronken en één opgehangen

Verdronken, opgehangen en uitgehongerd tot de dood

Die vooruitging met uitgestrekte armen?

De maan was zo vol

Dat de haan heeft gekraaid

Deze arme zielen in pijn

Deze armen klaagden

Het is voor de oude vodden

Niets te beter hebben

Ze hebben de haan geplukt

En we horen het niet meer gezongen worden