Les tours d'horloge - Thomas Fersen

Depuis ton départ, Lyon est une gare et moi je suis resté lyonnais.

Tu es sur la ligne, moi à la consigne avec mes pièces de monnaie.

Et les tours d’horloge me serrent la gorge.

Chaque seconde me tue.

Sait-on où tu loges?

Quand reviendras-tu?

Comme ces questions sont pointues.

Et le long du Rhône, c’est pour ton fantôme que je laisse pendre ma main.

Maudissant ton nom car, du cabanon, tu me fais prendre le chemin.

Et les tours d’horloge me serrent la gorge.

Chaque seconde me tue.

Sait-on où tu loges?

Quand reviendras-tu?

Comme ces questions sont pointues, comme ces questions sont pointues.

Et puis tu reviens dans mon quotidien, j’apprends par le carnet du jour

Qu’aujourd’hui les cloches célèbrent tes noces avec un autre, mon amour.

Et les tours d’horloge me serrent la gorge.

Chaque seconde me tue.

Sait-on où tu loges?

Quand reviendras-tu?

Diable ces questions sont pointues.

Quand d’autres rencontres dérèglent ma montre, alors je connais le repos

Mais à chaque fois que j’ai vent de toi, je cavale après mon chapeau.

Et les tours d’horloge me serrent la gorge.

Chaque seconde me tue.

Sait-on où tu loges?

Quand reviendras-tu?

Comme ces questions sont pointues, comme ces questions sont pointues.

Sinds je vertrok, is Lyon een treinstation en ben ik een Lyonnais gebleven.

Jij bent aan de lijn, ik bij het kluisje met mijn munten.

En de klokkentorens knijpen in mijn keel.

Elke seconde doodt me.

Weten we waar je verblijft?

Wanneer zal je terug komen?

Hoe scherp zijn deze vragen.

En langs de Rhône, het is voor jouw geest dat ik mijn hand laat hangen.

Je naam vervloekend, want vanuit de schuur leidde je me op weg.

En de klokkentorens knijpen in mijn keel.

Elke seconde doodt me.

Weten we waar je verblijft?

Wanneer zal je terug komen?

Hoe gericht deze vragen, hoe gericht deze vragen.

En dan kom je terug in mijn dagelijks leven, ik leer uit het notitieboekje van de dag

Laat de klokken vandaag je huwelijk vieren met een ander, mijn liefste.

En de klokkentorens knijpen in mijn keel.

Elke seconde doodt me.

Weten we waar je verblijft?

Wanneer zal je terug komen?

Hell deze vragen zijn gericht.

Wanneer andere ontmoetingen mijn horloge verpesten, dan weet ik rust

Maar elke keer als ik van je hoor, ren ik achter mijn hoed aan.

En de klokkentorens knijpen in mijn keel.

Elke seconde doodt me.

Weten we waar je verblijft?

Wanneer zal je terug komen?

Hoe gericht deze vragen, hoe gericht deze vragen.