Les loups-garous - Thomas Fersen

Je menais une vie honorable

Sans un remous sans un frisson

Avec un peignoir sur le râble

Je menais une vie honorable

Sans un remous sans un frisson

Avec un peignoir sur le râble

Et aux pieds une paire de chaussons

Par une rare conjonction

Entre vénus mars et saturne

Mordu par un chien taciturne

J’avais reçu l’extrême onction

Je n’allais pas passer la nuit

Et je faisais une drôle de tête

Mais sur les douze coups de minuit

J’ai repris du poil de la bête

J’ai déterré ma vie de garçon

La terre était légère et meuble

Ma pioche en rencontrant le meuble

A rendu un lugubre son

Quand la nuit tombe sur la ville je renfile

Ma vieille peau de loup-garou pleine de trous

Les poules se sont misent à brailler

Comme quand le renard les dérange

Quand j’ai pris l’auto dans la grange

Qui leur servait de poulailler

J’avais pas touché un klaxon

Ni démarré ce tas de ferraille

Depuis les fameuses funérailles

J'étais pas sorti d' mon caisson

Quand la nuit tombe sur la ville je renfile

Ma vieille perruque de loup-garou pleine de poux

Mes vieilles chaussures de loup-garou pleines de boue

Qu’est-ce que j’entends une femme résonne

Tu n’as plus vingt ans et tes tempes grisonnent

Et tu t’en vas courir la gueuse comme un jeune homme

J’ai roulé à tombeau ouvert

Et tant pis pour les hérissons

Qui viennent se mettre en travers

J’ai déterré ma vie de garçon

J’ai déterré ma vie de garçon

La terre était légère et meuble

Ma pioche en rencontrant le meuble

A rendu un lugubre son

Quand la nuit tombe sur la ville je renfile

Ma vieille pelure de loup-garou pleine de trous

J’avais pour éteindre l’amour

Déversé le sable des jours

Mais malgré tout ce sahara

Je n’ai pu oublier Sara

Ses cheveux blonds comme pépite

Qui lui descendaient dans le dos

Je n’en croyais pas mes orbites

En voyant cet eldorado

Elle déterrait sa vie d’jeune fille

Je déterrais ma vie d’garçon

Ensemble on est parti en vrille

Les morts sont de grands polissons

Quand la nuit tombe sur la ville on enfile

Nos vieilles peaux de loups-garous pleines de trous

Quand la nuit tombe sur la ville on enfile

Nos vieilles pelisses de loups-garous pleines de trous nos vieilles perruques

de loups-garous pleines de poux nos vieilles chaussures de loups-garous pleines

de boue

Ik leidde een eervol leven

Zonder een werveling zonder een sensatie

Met een badjas op het zadel

Ik leidde een eervol leven

Zonder een werveling zonder een sensatie

Met een badjas op het zadel

En aan de voeten een paar pantoffels

Door een zeldzame conjunctie

Tussen Venus Mars en Saturnus

Gebeten door een zwijgzame hond

Ik had de extreme zalving ontvangen

Ik was niet van plan om de nacht door te brengen

En ik trok een grappig gezicht

Maar klokslag middernacht

Ik nam het haar van het beest terug

Ik heb mijn leven als jongen opgegraven

De aarde was licht en los

Mijn houweel bij het ontmoeten van het meubelstuk

Maakte een treurig geluid

Als de nacht over de stad valt trek ik me aan

Mijn oude weerwolfhuid vol gaten

De duivinnen begonnen te brullen

Zoals wanneer de vos ze lastigvalt

Toen ik de auto naar de schuur bracht

Die dienden als hun kippenhok?

Ik had geen hoorn aangeraakt

Noch begon deze stapel rotzooi

Sinds de beroemde begrafenis

Ik was niet uit mijn doos gekomen

Als de nacht over de stad valt trek ik me aan

Mijn oude weerwolfpruik vol luizen

Mijn oude weerwolfschoenen vol modder

Wat hoor ik een vrouw resoneren?

Je bent geen twintig meer en je slapen worden grijs

En je gaat stalken als een jonge man

Ik reed in razend tempo

En jammer voor de egels

Wie komen in de weg staan

Ik heb mijn leven als jongen opgegraven

Ik heb mijn leven als jongen opgegraven

De aarde was licht en los

Mijn houweel bij het ontmoeten van het meubelstuk

Maakte een treurig geluid

Als de nacht over de stad valt trek ik me aan

Mijn oude weerwolfhuid vol gaten

Ik moest de liefde uitschakelen

Het zand der dagen gemorst

Maar ondanks al deze sahara

Ik kon Sara niet vergeten

Haar blonde haar als een goudklompje

Dat ging over zijn rug

Ik kon mijn oogkassen niet geloven

Dit eldorado zien

Ze was haar leven aan het opgraven als een jong meisje

Ik was mijn leven aan het opgraven als jongen

Samen zijn we in een spin

De doden zijn grote grappen

Wanneer de nacht over de stad valt, trekken we aan

Onze oude weerwolfhuiden vol gaten

Wanneer de nacht over de stad valt, trekken we aan

Onze oude weerwolfjassen vol gaten onze oude pruiken

weerwolven vol luizen onze oude weerwolfschoenen vol

modder