La chapelle de la joie - Thomas Fersen

J’oublie de manger mon sandwich

Et je songe à me faire prêtre

Quand elle paraît à sa fenêtre

Comme une sainte dans sa niche

Barbe, cheveux, sourcils incultes

Mon jardin est à l’abandon

J'éteins la télé qui m’insulte

Et comme je suis un fin guidon

Je prends mon vélo par les cornes

J’ai donné quelques tours de roue

Le ciel est pâle, le matin morne

À sa fenêtre à guillotine

Mon regard est toujours pendu

Dommage qu’une paire de bottines

Soit tout ce qui s’offre à ma vue

Lorsqu’elle apparaît sur son socle

Qu’elle brille dans son cadre doré

J’en laisse tomber mon monocle

Je gambade à travers les prés

Je prends mon vélo par les cornes

J’ai donné quelques tours de roue

Le ciel est pâle, le matin morne

Dans cette lumière d’aquarium

Le front appuyé sur la vitre

Avec ma barbe et mon teint d’huître

Je traumatise le géranium

Alors elle écarte la brume

La brume de ses rideaux de soie

Et dans la chambre qui s’allume

Eclate la chapelle de la joie

Je prends mon vélo par les cornes

J’ai donné quelques tours de roue

Le ciel est pâle, le matin morne

Derrière mes rideaux de cretonne

Rêvassant dans le demi-jour

Je suis comme une jeune fille bretonne

Je brode en attendant l’amour

Je prends mon vélo par les cornes

J’ai donné quelques tours de roue

Le ciel est pâle, le matin morne

(Merci à Claire pour cettes paroles)

Ik vergeet mijn boterham op te eten

En ik denk erover om priester te worden

Als ze voor haar raam verschijnt

Als een heilige in haar niche

Ongecultiveerde baard, haar, wenkbrauwen

Mijn tuin is verlaten

Ik zet de tv uit die me beledigt

En aangezien ik een fijn stuur ben

Ik pak mijn fiets bij de horens

Ik gaf een paar spins

De lucht is bleek, de ochtend somber

Bij zijn schuifraam

Mijn blik blijft hangen

Jammer van een paar enkellaarsjes

Wees alles in zicht

Wanneer ze op haar basis verschijnt

Laat het schitteren in zijn gouden frame

Ik laat mijn monocle vallen

Ik dartel door de weilanden

Ik pak mijn fiets bij de horens

Ik gaf een paar spins

De lucht is bleek, de ochtend somber

In dit aquariumlicht

Voorhoofd leunend op het glas

Met mijn baard en mijn oesterkleur

Ik traumatiseer de geranium

Dus ze ruimt de mist op

De mist van haar zijden gordijnen

En in de kamer die oplicht

Vernietig de kapel van vreugde

Ik pak mijn fiets bij de horens

Ik gaf een paar spins

De lucht is bleek, de ochtend somber

Achter mijn cretonne gordijnen

Dagdromen in de schemering

Ik ben als een Bretons meisje

Ik borduur wachtend op liefde

Ik pak mijn fiets bij de horens

Ik gaf een paar spins

De lucht is bleek, de ochtend somber

(Met dank aan Claire voor deze teksten)