L'enfant sorcière - Thomas Fersen

Elle était l’enfant d’une famille très orthodoxe et fière

D’une premère union, elle ne voulait pas dire sa prière

À l'église, elle avait peur de l’homme noir dans sa chaire

Et comme elle montrait cette aversion pour le service divin

Elle fut confiée à l’homme noir, un homme dur, afin

Que le Seigneur pût conduire son œuvre triste à bonne fin

Sous les ronces et le lierre est la tombe de l’enfant sorcière

Sous les ronces et le lierre est la tombe de l’enfant sorcière

Refusant le plan conçu pour elle par l’Insondable Maître

Elle s’est enfuie, on l’a trouvée en haut du bois de hêtres

Son habit de pénitente avait passé par-dessus tête

Elle fascinait les truites prudentes de la rivière

Charmait les oiseaux, menait son jeu avec une vipère

Elle fut reprise et enfermée au presbytère

Sous les ronces et le lierre est la tombe de l’enfant sorcière

Sous les ronces et le lierre est la tombe de l’enfant sorcière

Elle se glissa dehors, enfant de fée ou de lutin

Dans une petite fosse creusée dans les haricots du jardin

On l’a retrouvée mouillée de rosée du matin

Il y a eu grande tristesse parmi notre petit nombre

Au moment où le cercueil allait descendre dans la tombe

On a entendu un cri venant du royaume des ombres

Par le chirurgien, le couvercle de bois fut enlevé

En nous regardant, la petite morte lentement s’est levée

Poursuivie par les enfants, comme une chatte elle s’est sauvée

Elle s’est effondrée sans vie en haut, en haut du bois de hêtres

Les enfants l’ont cajolée dans l’espoir de la faire renaitre

Le sacristain dans le vent faisait résonner sa clochette

Sous les ronces et le lierre est la tombe de l’enfant sorcière

Sous les ronces et le lierre est la tombe de l’enfant sorcière

Ze was het kind van een zeer orthodoxe en trotse familie

Vanaf een eerste verbintenis wilde ze haar gebed niet zeggen

In de kerk was ze bang voor de zwarte man op haar preekstoel

En toen ze deze afkeer van de kerkdienst toonde...

Ze was toevertrouwd aan de zwarte man, een stoere man, dus

Moge de Heer zijn treurige werk tot een goed einde brengen

Onder de braamstruiken en de klimop is het graf van de kinderheks

Onder de braamstruiken en de klimop is het graf van de kinderheks

Het plan weigeren dat voor haar is bedacht door de Ondoorgrondelijke Meester

Ze rende weg, we vonden haar in het beukenbos

Haar boetvaardige gewoonte was haar over de kop gegaan

Ze fascineerde de voorzichtige forel van de rivier

Charmeerde de vogels, speelde zijn spel met een adder

Ze werd heroverd en opgesloten in de pastorie

Onder de braamstruiken en de klimop is het graf van de kinderheks

Onder de braamstruiken en de klimop is het graf van de kinderheks

Ze glipte naar buiten, kind van een fee of een elfje

In een kleine kuil gegraven in de bonen van de tuin

Vond haar nat van de ochtenddauw

Er is grote droefheid geweest onder onze weinigen

Terwijl de kist op het punt stond in het graf af te dalen

We hoorden een kreet uit het rijk der schaduwen

Door de chirurg is het houten deksel verwijderd

Kijkend naar ons, stond de kleine dode langzaam op

Achtervolgd door de kinderen, als een kat rende ze weg

Ze stortte levenloos in elkaar, hoog in het beukenbos

Kinderen knuffelden haar in de hoop haar weer tot leven te brengen

De koster in de wind luidde zijn bel

Onder de braamstruiken en de klimop is het graf van de kinderheks

Onder de braamstruiken en de klimop is het graf van de kinderheks