Dans les transports - Thomas Fersen

Moi qui fait ce trajet les yeux fermés

Distrait par un décret sans intérêt

J’ai raté l’arrêt, ainsi je resterai

Pendu par la main dans les transports en commun.

Je finis ma nuit sur la barre d’appui

Sauf si l’on prend mon pied pour un vieux papier.

Dans les courbes, les chromes aimantent les mains

Mes doigts meurent sous la paume de mon prochain.

«Robespierre», je vais m’asseoir, «Danton», «Desmoulins»

Je traverse l’histoire sur un strapontin

Une banquette de moleskine, un banc de sardines

La foule est mon berceau.

Je me dépêche vers toi à l’heure où l’on s'écrase.

Elle appuie de tout son poids mais la foule est courtoise.

Je reçois l’accolade des camarades.

L’hiver, le froid l’est moins dans les transports en commun.

Je me rends, mains en l’air par le funiculaire

Vers la chaude prison de ta combinaison.

Je poursuis mon rêve dans les transports en grève

Et le dernier cahot me réveille au dépôt.

Dans les transports en commun, les filles sont nerveuses.

Les hommes ont le pied marin et la main baladeuse.

Sur la banquette où je me jette

Je tords, le temps est long, mon ticket de carton…

Car l’allure est modeste à cause des travaux

Et mon cœur, sous ma veste, est un moineau.

Au hasard je rencontre le cadran d’une montre…

Si je te dis, en plus que j’ai raté le bus

Avec ce retard là, tu ne m’ouvriras pas.

Autant faire demi-tour et remettre l’amour.

Dans le bois, je gratte nos deux prénoms

Avec la date de péremption, dans les transports en commun…

Ik doe deze reis met mijn ogen dicht

Afgeleid door een irrelevant besluit

Ik heb de halte gemist, dus ik blijf

Aan de hand opgehangen in het openbaar vervoer.

Ik eindig mijn nacht op de grab bar

Tenzij mijn voet wordt aangezien voor oud papier.

In de rondingen magnetiseert het chroom de wijzers

Mijn vingers sterven onder de hand van mijn buurman.

"Robespierre", ik ga zitten, "Danton", "Desmoulins"

Ik ga door de geschiedenis op een springstoel

Een bank van moleskin, een bank van sardines

De menigte is mijn wieg.

Ik haast me naar je toe terwijl we crashen.

Ze drukt met al haar gewicht, maar de menigte is hoffelijk.

Ik krijg de knuffel van de kameraden.

In de winter is het minder koud in het openbaar vervoer.

Ik ga, handen omhoog bij de kabelbaan

Naar de warme gevangenis van je pak.

Ik jaag mijn droom na in het transport in staking

En de laatste hobbel maakt me wakker bij het depot.

In het openbaar vervoer zijn de meisjes zenuwachtig.

Mannen hebben zeebenen en zwervende handen.

Op de bank waar ik mezelf gooi

Ik draai, de tijd is lang, mijn kartonnen ticket...

Omdat het tempo bescheiden is vanwege de werken

En mijn hart, onder mijn jas, is een mus.

Bij toeval kom ik de wijzerplaat van een horloge tegen...

Als ik je vertel, bovendien heb ik de bus gemist

Met deze vertraging, doe je de deur niet voor me open.

Je kunt je net zo goed omdraaien en de liefde weer oppakken.

In het bos kras ik onze twee voornamen

Met de vervaldatum, in het openbaar vervoer...