Croque - Thomas Fersen

Quand je rentre à la maison

Elle me dit souvent

Que j’ai une tête d’enterrement

Et elle a raison

Je travaille au cimetière

C’est incontestable

Je laisse ma tête au vestiaire

Et je me mets à table

Faut pas se laisser abattre

J’ai une faim de loup

Moi je mange comme quatre

Et je bois comme un trou

Puis je retourne au cimetière

Travailler d’mon mieux

Digérer mon pot de bière

Et mon croque monsieur

Pendant l’oraison du prêtre

J’ai un petit creux

Moi je pense à ma côtelette

À mon pot-au-feu

Aux premières couronnes de fleurs

J’ai déjà la dent

C’est mon estomac qui pleure

À chaque enterrement

Comme un côté du cimetière

Est inhabité

J’ai planté des pommes de terre

Dans l’intimité

Et dans ma jaquette noire

Entre deux services

Je donne un coup d’arrosoir

Et je cours à l’office

Je gratte, je bine et je bêche

Quelle heureuse surprise

Quand je trouve un ver pour la pêche

Je range ma prise

Dans une boîte en fer blanc

Le temps est superbe

Voilà un coin épatant

Pour déjeuner sur l’herbe

À présent qu’a sonné l’heure

L’heure du goupillon

Je pense à mes pommes vapeur

À mon court-bouillon

Et quand tombent les premières gouttes

Sur mon haut-de-forme

C’est mon ventre qui glougloute

Mon ventre qui grogne

Parfois je croque un oignon

Parfois une gousse d’ail

Parfois même un champignon

Est une victuaille

Il faut faire avec

Ce n’est pas copieux

Car ces oraisons du prêtre

On en voit pas la queue

Le vent chasse les nuages

C’est providentiel

Un grand disque de fromage

Tourne dans le ciel

La faim me monte à la tête

J’avale mon chapeau

Un bouton de ma jaquette

Et un pauvre bulot

Je n’suis pas dans mon assiette

Je vais rendre l'âme

Quand je pense à mes paupiettes

À mon croque-madame

Ça fait trop longtemps qu'ça dure

Je m’allonge un peu

Sur le tapis de verdure

Et je ferme les yeux

Ça fait trop longtemps qu'ça dure

Je m’allonge un peu

Sur le tapis de verdure

Et je ferme les yeux

Als ik thuiskom

Ze vertelt me ​​vaak

Dat ik een begrafenisondernemer heb

En ze heeft gelijk

Ik werk op de begraafplaats

Het is onbetwistbaar

Ik laat mijn hoofd in de kleedkamer

En ik ga zitten om te eten

Laat je er niet door naar beneden halen

ik heb zo'n honger

Ik eet als vier

En ik drink als een gat

Dan ga ik terug naar de begraafplaats

Werk mijn best

Verteren mijn pot bier

En mijn croque monsieur

Tijdens het gebed van de priester

Ik heb een beetje honger

Ik denk aan mijn chop

naar mijn stoofpot

Naar de eerste bloemenkransen

ik heb de tand al

Het is mijn maag die huilt

Bij elke begrafenis

Als een kant van het kerkhof

Is onbewoond

Ik heb aardappelen geplant

In de intimiteit

En in mijn zwarte jas

Tussen twee diensten

Ik schop tegen de gieter

En ik ren naar het kantoor

Ik schraap, ik schoffel en ik graaf

Wat een blije verrassing

Als ik een worm vind om te vissen

Ik berg mijn vangst op

In een tinnen doos

Het weer is geweldig

Dit is een prachtige plek

Voor lunch op het gras

Nu het uur is gekomen

Flessenborstel uur

Ik denk aan mijn gestoomde aardappelen

Naar mijn court-bouillon

En als de eerste druppels vallen

Op mijn hoge hoed

Het is mijn maag die borrelt

Mijn grommende buik

Soms bijt ik een ui

Soms een teentje knoflook

Soms zelfs een paddestoel

is een voedsel?

We moeten het doen

Het is niet overvloedig

Voor deze gebeden van de priester

Je kunt de staart niet zien

De wind blaast de wolken weg

Het is voorzienig

Een grote schijf kaas

draaien in de lucht

De honger stijgt naar mijn hoofd

ik slik mijn hoed in

Een knoop van mijn jas

En een slechte baan

Ik ben niet op mijn bord

Ik zal de geest geven

Als ik aan mijn broodjes denk

Aan mijn croque madame

Het is te lang geleden

ik ga een beetje liggen

Op de groene loper

En ik sluit mijn ogen

Het is te lang geleden

ik ga een beetje liggen

Op de groene loper

En ik sluit mijn ogen