Утопаем - The Meto

Мы спим, и во сне своем вновь утопаем,

Летим переулками, кровь разбавляя

Вином наших грез, и остатком рассудка

Мы поймем - здесь не сон, и реальны поступки.

Осколками сердца мы чуем, что живы,

Но это не жизнь, это жажда наживы.

И лживы слова, хоть и речи опрятны

Других, обещающих что-то бесплатно.

И мир извращенный, диктующий моду,

Родит поколение моральных уродов,

Пригодных ему, одинаково разных

Людей, проживающих жизнь понапрасну.

Прекрасно впитавшие все теоремы,

Они научились бояться системы.

Проблемы решивши деньгами и блатом.

Забывши заветы, влюбленные в злато .

Забвенная честь, очерствевши вовеки,

Сидит мертвецом, но в живом человеке.

И сомкнуты веки, им не разомкнуться,

И видевшим сон наяву не проснуться.

Мы спим, и во сне своем вновь утопаем,

Летим переулками, кровь разбавляя

Вином наших грез, и остатком рассудка

Мы поймем - здесь не сон и реальны поступки.

И льются, бокалы наполнив до края,

Опасные зелья, что сон затмевают

Еще одним сном, и остатком рассудка

Поймем, здесь не мы и не наши поступки.

Что хрупки тела и не вечно сознанье,

Что где-то там Бог в широте мирозданья,

А мы же, созданья его, нескончаемо

Губим себя в вине и мечтаньях.

И пестрыми стаями ходим по краю,

Из серой толпы одного выделяя – себя,

Но пойми, ведь ты тоже в упряжке,

Обычный щенок из таких же дворняжек.

Оскалив клыки, вверх вздёрнуты уши,

Грызутся друг с другом за кость, что получше,

Но давит ошейник и цепь все короче,

Давай же, щенок, зарычи что есть мочи

Но голос охрипший никто не услышит,

И шепот рассудка в секунды затишья

Подскажет, что вряд ли тут кто-то поможет

Из тысяч носящих звериную рожу.

А может быть есть ещё шанс на спасенье?

Надежда всегда умирала последней.

И кто-то случайно возьмет и проснётся,

И, мир посмотрев изнутри, ужаснется!

Все спят, и во сне своём вновь утопают,

Летят переулками, кровь разбавляя

Вином своих грез, и в остатках рассудка

Поймут, здесь не сон и реальны поступки…

Мы спим, и во сне своем вновь утопаем,

Летим переулками, кровь разбавляя

Вином наших грез, и остатком рассудка

Мы поймем - здесь не сон и реальны поступки.

Мы спим, и во сне своем вновь утопаем,

Летим переулками, кровь разбавляя

Вином наших грез, и остатком рассудка

Мы поймем - здесь не сон и реальны поступки.

We slapen, en in onze droom verdrinken we weer,

We vliegen door de steegjes en verdunnen het bloed

De wijn van onze dromen, en de rest van de geest

We zullen het begrijpen - dit is geen droom en daden zijn echt.

Met fragmenten van het hart voelen we dat we leven,

Maar dit is geen leven, dit is hebzucht.

En de woorden zijn vals, hoewel de spraak netjes is

Anderen die iets gratis beloven.

En de wereld is pervers, dicteert mode,

Zal een generatie van morele freaks baren,

Geschikt voor hem, even anders

Mensen die tevergeefs leven.

Perfect geabsorbeerd alle stellingen,

Ze hebben geleerd bang te zijn voor het systeem.

Problemen met geld en blat oplossen.

Verbonden vergeten, verliefd op goud.

Vergeten eer, voor altijd verhard,

Hij zit als een dode man, maar in een levend persoon.

En de oogleden zijn gesloten, ze kunnen niet open,

En degenen die een droom in werkelijkheid zagen, zullen niet wakker worden.

We slapen, en in onze droom verdrinken we weer,

We vliegen door de steegjes en verdunnen het bloed

De wijn van onze dromen, en de rest van de geest

We zullen het begrijpen - dit is geen droom en acties zijn echt.

En giet, glazen tot de rand gevuld,

Gevaarlijke drankjes die de slaap overschaduwen

Nog een droom, en de rest van de geest

Laten we begrijpen, het zijn niet wij en niet onze acties.

Dat lichamen kwetsbaar zijn en bewustzijn niet eeuwig,

Dat er ergens God is in de breedte van het universum,

En wij, zijn wezens, eindeloos

We vernietigen onszelf in wijn en dromen.

En bonte kudden lopen langs de rand,

Van de grijze menigte van één highlighting - jezelf,

Maar begrijp, want ook jij zit in het harnas,

Een gewone puppy van dezelfde bastaarden.

Hoektanden ontbloot, oren omhoog,

Ze knagen aan elkaar voor een bot, wat beter is,

Maar de kraag drukt en de ketting wordt korter,

Kom op, puppy, grom met al je kracht

Maar niemand zal de hese stem horen,

En het gefluister van de rede in de seconden van rust

Denk dat niemand hier kan helpen

Van de duizenden met een dierengezicht.

Of is er misschien nog een kans op redding?

Hoop sterft altijd als laatste.

En iemand zal per ongeluk nemen en wakker worden,

En als je de wereld van binnenuit bekijkt, zal het met afschuw vervuld zijn!

Iedereen slaapt, en in hun droom verdrinken ze weer,

Ze vliegen door de steegjes en verdunnen het bloed

De wijn van hun dromen, en in de overblijfselen van de rede

Ze zullen begrijpen dat dit geen droom is en dat acties echt zijn ...

We slapen, en in onze droom verdrinken we weer,

We vliegen door de steegjes en verdunnen het bloed

De wijn van onze dromen, en de rest van de geest

We zullen het begrijpen - dit is geen droom en acties zijn echt.

We slapen, en in onze droom verdrinken we weer,

We vliegen door de steegjes en verdunnen het bloed

De wijn van onze dromen, en de rest van de geest

We zullen het begrijpen - dit is geen droom en acties zijn echt.