Разлом - The Meto

В стене города разлом,

Призраки прошлого медленно входят в дом.

Страже не справиться с ними.

Ну, что ж, пойдём

И нам не справиться тоже, но мы рискнем.

Давай рискнем

Нас понесёт попутный ветер переулков и дворов

Через любовь, печаль на запахи костров

В самое сердце всех прошедших катастроф.

Смелей!

В стене города разлом, там сражается с врагом

Самый доблестный и гордый верный авангард

И кажется, что город вновь красив и молод,

И ему не уготовано стать местом для расплат

За все твои грехи, за все печали и скандалы.

Сквозь грохот твоих провалов

Город шепчет еле слышно: «Помоги»

В стене города разлом - пустота займёт твой трон

Пустота заполнит всё здесь, не оставит никого.

Их лица светлы и свежи, но Кости под их одеждой,

Впиваются так нежно

В ткани сердца твоего

Шепча «Привет.

Знаешь, мы не были так слепы

Мы демоны лишь поэтому, что дом наш, дороже света нам… внутри»

В стене городе разлом, там падает на пол твой

Поверженный, но гордый верный арьергард

И нет теперь названий, короны и медалей.

Всех несогласных взяли и сковали под одно знамя.

Самый трудный час пробил, а значит правь нами.

Скажи, ну что же ты стоишь?

Ну что же ты стоишь?

Беееей!

Но разрушены чертоги,

Нам не найти дороги,

Кричат, просят подмоги демоны.

Не сосчитать костей.

Быстрей!

Пусть жало не медлит,

Перекрытые дороги, как тернии,

Перебитые напором скверны

Не дают выйти в самое пекло,

В самые дебри, где враг всесилен и мрак везде,

Пусть на дно пойдём мы все,

Но будет щит из наших тел.

Ну и где твой свет!

Где твои надежды и мечты?

Где твои демоны, где голоса когда они нужны.

Пустота в ответ

Разрушит твои прежние миры

Сжигая воздух мы не успели... всё...

Поздно

Een barst in de stadsmuur

De geesten uit het verleden komen langzaam het huis binnen.

De bewakers kunnen ze niet aan.

Nou dan, laten we gaan

En wij kunnen het ook niet, maar we nemen het risico.

Laten we een kans wagen

We zullen worden gedragen door een frisse wind van steegjes en werven

Door liefde, verdriet naar de geuren van kampvuren

In het hart van alle rampen uit het verleden.

Wees moedig!

Er is een scheur in de stadsmuur, daar vecht hij met de vijand

De meest dappere en trotse trouwe voorhoede

En het lijkt erop dat de stad weer mooi en jong is,

En hij is niet voorbestemd om een ​​plaats voor afrekening te worden

Voor al je zonden, voor al je verdriet en schandalen.

Door het gebrul van je mislukkingen

De stad fluistert nauwelijks hoorbaar: "Help"

Er is een scheur in de stadsmuur - leegte zal je troon overnemen

De leegte vult hier alles, laat niemand achter.

Hun gezichten zijn helder en fris, maar botten onder hun kleren,

Drink zo zacht

In de stof van je hart

Fluister "Hallo.

Je weet dat we niet zo blind waren

We zijn alleen demonen omdat ons huis ons dierbaarder is dan het licht ... van binnen "

Er is een scheur in de muur van de stad, de jouwe valt daar op de grond

Verslagen maar trotse trouwe achterhoede

En nu zijn er geen titels, kronen en medailles.

Allen die het er niet mee eens waren, werden gevangengenomen en onder één spandoek geketend.

Het moeilijkste uur heeft geslagen, dus heers over ons.

Vertel me, waarom sta je?

Wel, wat sta je?

Beeeee!

Maar de zalen zijn verwoest

We kunnen geen manier vinden

De demonen schreeuwen en vragen om hulp.

Tel de botten niet.

Sneller!

Laat de angel niet vertragen

Geblokkeerde wegen als doornen

Overweldigd door vuil

Laat niet naar de hel gaan

In de jungle, waar de vijand almachtig is en overal duisternis,

Laten we allemaal naar de bodem gaan

Maar er zal een schild zijn voor ons lichaam.

Wel, waar is je licht!

Waar zijn je hoop en dromen?

Waar zijn je demonen, waar zijn de stemmen als ze nodig zijn.

Leegte als antwoord

Zal je vroegere werelden vernietigen

De lucht verbrandend, we hadden geen tijd ... alles ...

Laat