Ankara - Taladro

Sel almış gözlerimin ferini tam ortadayım

Kanımca sessizliğin yamaçlarından bu merak

Ankara’nın sisli sabahı gözlerim bumerang

Kaçırsam da senden sana döner susarak

Yol almış vicdanının puslu merceğinden

Sana bakmak aynı ölüm gibi farkı yok gerçeğinden

Ben aynı yerdeyim de tadım yok

Eskisinden farklı tüneldeyim yine de şüphem yok geleceğinden

Sanki farklı gibiyiz şu günlerde di mi

Bugün aynaya baktığında kendine sor kimim

Bugün aşkı ölüm ölümü aşk sanıyor kibir

Lakin aşkı derde derdi bana satıyor kimi

Bugün istersen al be gözüm yoluna feda başımla

Sen sanıp da bağrıma bastığım taşım var

Hasret gidermek zor bir gözde yaşımla

Bir gün gün batımında geri dönersem hiç şaşırma

Okuyabilmek gözlerinden aşkı

Mevsimlere sormak gibi bir ömrü git başımdan

Tozlu bir mektup eski bir yılbaşından

Şimdi sen tahmin et yokluğun kaç yaşında

Ağla biraz gözlerin tutuşsun

Bir yangın ol isterim külleri umutsuz

Birazcık sen hüzünlen ses telim ağrıyor sus

Ben değilim kaderim uğursuz

Okuyabilmek gözlerinden aşkı

Mevsimlere sormak gibi bir ömrü git başımdan

Tozlu bir mektup eski bir yılbaşından

Şimdi sen tahmin et yokluğun kaç yaşında

Ağla biraz gözlerin tutuşsun

Bir yangın ol isterim külleri umutsuz

Birazcık sen hüzünlen ses telim ağrıyor sus

Ben değilim kaderim uğursuz

Aklımın tam ortasında kaldın

Sayamadığım kaç sözüne kandım

Yıllarca kendimi beş metrekareye saldım ve

Gücün varsa belimi yerden kaldır

Utanma utanma yine bir akşam ez beni

Nasılsa dönerim evime vazgeçilmez ezberim

Bu evde yoksan bile varsın gibi varsayarım

Üzülme yolunda bir tek ölüme pes derim

Şımart beni kalbine doku

Sonuçta oynuyoruz günden güne yoku

Gözlerin sivriliği anımsatıyor oku

Beni bir kitap say ve sayfalarca oku

Yıllarca doldum zaten bardağı taşırma

Güneşe meydan okursun o sırma saçınla

Kendimi boş bir kentin hudutlarına gizliyorum

Bir gün gün batımında geri dönersem hiç şaşırma

Okuyabilmek gözlerinden aşkı

Mevsimlere sormak gibi bir ömrü git başımdan

Tozlu bir mektup eski bir yılbaşından

Şimdi sen tahmin et yokluğun kaç yaşında

Ağla biraz gözlerin tutuşsun

Bir yangın ol isterim külleri umutsuz

Birazcık sen hüzünlen ses telim ağrıyor sus

Ben değilim kaderim uğursuz

Okuyabilmek gözlerinden aşkı

Mevsimlere sormak gibi bir ömrü git başımdan

Tozlu bir mektup eski bir yılbaşından

Şimdi sen tahmin et yokluğun kaç yaşında

Ağla biraz gözlerin tutuşsun

Bir yangın ol isterim külleri umutsuz

Birazcık sen hüzünlen ses telim ağrıyor sus

Ben değilim kaderim uğursuz

Ik ben precies in het midden van mijn overstroomde ogen

Naar mijn mening is deze nieuwsgierigheid een van de hellingen van de stilte.

Ankara's mistige ochtend, mijn ogen zijn boemerang

Zelfs als ik het mis, zal het in stilte naar je terugkeren

Reisde door de wazige lens van je geweten

Naar jou kijken is net als de dood, niet anders dan het feit dat

Ik ben op dezelfde plek, maar ik heb geen smaak

Ik zit in een andere tunnel dan voorheen, maar ik twijfel er niet aan dat die gaat komen

Het is alsof we tegenwoordig anders zijn, toch?

Als je vandaag in de spiegel kijkt, vraag jezelf dan af wie ben ik?

Vandaag denkt liefde dat de dood de dood is liefde arrogantie

Maar liefde zit in de problemen, hij verkoopt het aan mij

Als je vandaag wilt, neem het dan, mijn ogen zijn opgeofferd voor jouw weg, met mijn hoofd

Ik heb een steen waarvan ik dacht dat jij het was

Met een traan waar je moeilijk vanaf komt

Wees niet verbaasd als ik op een dag bij zonsondergang terugkom.

Om de liefde uit je ogen te kunnen lezen

Ga weg van een leven alsof je de seizoenen vraagt

Een stoffige brief van een oude kerst

Raad nu hoe oud je afwezigheid is

Huil, laat je ogen vlam vatten

Ik wil een vuur zijn, de as is hopeloos

Je wordt een beetje verdrietig, mijn stemband doet pijn, hou je mond

Ik ben niet mijn lot is pech

Om de liefde uit je ogen te kunnen lezen

Ga weg van een leven alsof je de seizoenen vraagt

Een stoffige brief van een oude kerst

Raad nu hoe oud je afwezigheid is

Huil, laat je ogen vlam vatten

Ik wil een vuur zijn, de as is hopeloos

Je wordt een beetje verdrietig, mijn stemband doet pijn, hou je mond

Ik ben niet mijn lot is pech

Je zit midden in mijn gedachten

Ik werd verliefd op hoeveel woorden ik niet kan tellen

In de loop der jaren heb ik mezelf op vijf vierkante meter geslagen en

Til mijn rug van de grond als je de kracht hebt

Wees niet verlegen, wees niet verlegen, verpletter me op een avond weer

Op de een of andere manier zal ik terugkeren naar mijn huis, mijn onmisbare memorisatie

Zelfs als je niet in dit huis bent, neem ik aan dat je bestaat

Op weg naar verdriet, geef ik alleen op aan de dood

verwen me, raak je hart aan

We spelen tenslotte van dag tot dag.

De scherpte van je ogen doet me denken

Tel me als een boek en lees de pagina's

Ik zit al jaren vol, laat het glas niet overlopen

Je daagt de zon uit met je gevlochten haar

Ik verberg mezelf aan de grenzen van een lege stad

Wees niet verbaasd als ik op een dag bij zonsondergang terugkom.

Om de liefde uit je ogen te kunnen lezen

Ga weg van een leven alsof je de seizoenen vraagt

Een stoffige brief van een oude kerst

Raad nu hoe oud je afwezigheid is

Huil, laat je ogen vlam vatten

Ik wil een vuur zijn, de as is hopeloos

Je wordt een beetje verdrietig, mijn stemband doet pijn, hou je mond

Ik ben niet mijn lot is pech

Om de liefde uit je ogen te kunnen lezen

Ga weg van een leven alsof je de seizoenen vraagt

Een stoffige brief van een oude kerst

Raad nu hoe oud je afwezigheid is

Huil, laat je ogen vlam vatten

Ik wil een vuur zijn, de as is hopeloos

Je wordt een beetje verdrietig, mijn stemband doet pijn, hou je mond

Ik ben niet mijn lot is pech