Sen Gibi - Taladro

Beni kimse sevmedi sen gibi içim direnir

Senin yokluğundan bu yana gönlüm aşk dilenir

Şimdi yüküm ağır dolu bir dert treni

Seni kırdığım için özür dilerim

Üzgünüm sana ayırmadığım saatlere

Üzgünüm sana uğramadığım günlere

Kırgınım eline dökmediğim güllere

Kırgınım yüzüne bakmadığım dünlere

Beni kimse özlemedi sen gibi vefasızlık ömrüm

Pişmanım sürekli ilgisizlik gördün

Kendi kazaklarımı liğme liğme etlerinden ördüm

Yüzüne bakmaya yüzüm yok ışıklarını söndür

Hayalet gibiydim seni anlamamak inancımdı

Kalbinde kiracındım

Meğer döktüğün her gözyaşı bir dar ağacıymış

Özlemek sana direnmekten acıymış

Velakin pişmanım inanmasan da

Görmesen de sesimi duymasan da

Senden bir beklentim yok be gülüm olmasın da

Bu basit bir mektup gözlerin dolmasın da

Benim gibi birini kalbin nasıl olurda sevdin

Nasıl olurda yıllar yılı gülümsemeni verdin?

Bak şimdi uzaktasın tek başıma bu derdi

Kafamı duvara vurarak taşıyorum kadın kendimi yendim

Kendime kızgın kendime kırgınım

Artık azalttım şu mürekkepli zıkkımı

Her dokunuş sen kendimden alamıyorken hırsımı

Al yokluğun sende kalsın tılsımı

Bana acılarını yolla kadın haketmiyorsun

Evde düzine düzine fotoğraf yetmiyorsun

Yaralarını kapat haketmiyorsun

Hala neden seviyor naz etmiyorsun

Kadın sevme beni, ben seni haketmiyorum

Kalbin çığlık çığlığa atarken yetmiyorum

«Üzülme demişsin», şikayet etmiyorum

Nasıl olur da üzülmem pişmanlık kendi yolum

Yollarına dar ağacı kur artık uzanamayım

Bilirsin sessiz bir sinemayım

Bu sana yolladığım risalenin son balayı

Şu zıkkıma koydum yine cebimdeki son parayı

Bir rüzgâr eser bir gülden ömür gider

Bir kömür karası gözüm bir gün bu zulüm biter

Bir gün doğarız belki o gün biz ölümlüler

Bir yerde yanarız elbet, iz kalır gönül tüter

Bir rüzgâr eser bir gülden ömür gider

Bir kömür karası gözüm bir gün bu zulüm biter

Bir gün doğarız belki o gün biz ölümlüler

Bir yerde yanarız elbet, iz kalır gönül tüter

Beni kimse duymadı sen gibi ne garip adamım

Boş bir odada simsiyah bir ekran kadarım

Artık ısıtmıyor içimi közden hırkalarım

Çünkü insanların soğuk yüzüne kanarım

Bıraktım kumarı bıraktım yalanı

En çok elimden yok olmana yanarım

Artık uyku da yok özlemiyorum sanırım

Seni binbir çiçek kokusunun mabedinden tanırım

Beni kimse sevmedi sen gibi ömrüm kurusun

Sen şu an odamda en yalancı konusun

Biliyorum sen benden daha da fazla dolusun

Ama ne çare aklımda çözemediğim sorusun

Oynadığım en büyük kumarsın

Orası yaz belki burası kış masalı

Sevgine yenik düşüp girme kalbe incecik

Burası en büyük yaran ya belki donarsın

Nitekim kırık bir kalbe düştük

Elimde tek silahla harbe düştüm

Seni mi kurtarayım, kendimi mi?

Kalp kalbe ait fakat kalp kalpten neden üstün

Artık severiz de dün gibi gelmez tadı

Artık ölsekte faydası yok kalmaz adı

Artık ne yapsam da dün gibi olmaz tadı

Neyse sen beni sevme kadın

Bir rüzgâr eser bir gülden ömür gider

Bir kömür karası gözüm bir gün bu zulüm biter

Bir gün doğarız belki o gün biz ölümlüler

Bir yerde yanarız elbet, iz kalır gönül tüter

Bir rüzgâr eser bir gülden ömür gider

Bir kömür karası gözüm bir gün bu zulüm biter

Bir gün doğarız belki o gün biz ölümlüler

Bir yerde yanarız elbet, iz kalır gönül tüter

Niemand hield van me zoals jij, mijn hart biedt weerstand

Sinds jouw afwezigheid smeekt mijn hart om liefde

Nu is mijn lading een zwaarbeladen trein

Het spijt me dat ik je pijn heb gedaan

Het spijt me voor de uren die ik niet voor je heb gespaard

Het spijt me voor de dagen dat ik je niet heb bezocht

Ik ben beledigd door de rozen die ik niet in je handen heb gegoten

Ik ben beledigd door het verleden dat ik niet naar je gezicht keek

Niemand miste me zoals jij, mijn leven van ontrouw

Het spijt me dat je altijd onverschilligheid hebt gezien

Ik brei mijn eigen truien van gehaakt vlees

Ik heb geen gezicht om naar je gezicht te kijken, doe je lichten uit

Ik was als een geest, je niet begrijpen was mijn geloof

Ik was een huurder in je hart

Het blijkt dat elke traan die je vergoot een smalle boom was

Verlangen doet pijn van je weerstand bieden

Maar het spijt me, zelfs als je het niet gelooft

Zelfs als je mijn stem niet kunt zien of horen

Ik verwacht niets van je, ook al heb ik geen roos

Dit is een simpele brief, zelfs als je ogen niet gevuld zijn met tranen

Hoe kon je met je hart van iemand zoals ik houden?

Hoe komt het dat je jaar na jaar je glimlach gaf?

Kijk, nu ben je ver weg, dat is wat ik altijd zei

Ik sla mijn hoofd tegen de muur vrouw, ik sla mezelf

boos op mezelf boos op mezelf

Nu heb ik mijn gebrabbel over inkt verminderd

Elke aanraking van mijn hebzucht terwijl je het niet van me kunt nemen

Neem de talisman van je afwezigheid

Stuur me je pijn vrouw die je niet verdient

Tientallen foto's thuis zijn niet genoeg

Je verdient het niet om je wonden te sluiten

Waarom doe je niet alsof je nog steeds liefhebt

Vrouw houdt niet van me, ik verdien je niet

Ik ben niet genoeg als je hart schreeuwt

"Je zei maak je geen zorgen", ik klaag niet

Hoe kan ik niet verdrietig zijn, spijt is mijn eigen weg

Zet de smalle boom op je pad, ik kan er niet meer bij

Je weet dat ik een stomme bioscoop ben

Dit is de laatste huwelijksreis van het pamflet dat ik je heb gestuurd.

Ik stop het laatste geld weer in mijn zak

Er waait een wind, het leven gaat van een roos

Ik heb een koolzwart oog, op een dag zal deze wreedheid eindigen

Misschien zullen we op een dag geboren worden, die dag zijn we stervelingen

Natuurlijk zullen we ergens branden, het spoor zal blijven, het hart zal roken

Er waait een wind, het leven gaat van een roos

Ik heb een koolzwart oog, op een dag zal deze wreedheid eindigen

Misschien zullen we op een dag geboren worden, die dag zijn we stervelingen

Natuurlijk zullen we ergens branden, het spoor zal blijven, het hart zal roken

Niemand hoorde me, wat een vreemde man zoals jij

Ik ben zo veel als een pikzwart scherm in een lege kamer

Het verwarmt me niet meer, ik zweet van de sintels

Omdat ik bloed voor de koude gezichten van mensen

Ik stopte met gokken, ik stopte met liegen

Het spijt me heel erg dat je uit mijn hand verdwijnt

Er is geen slaap meer, ik denk dat ik het niet mis

Ik ken je van de tempel van duizend-en-een-bloemgeuren

Niemand hield van me, laat mijn leven drogen zoals jij

Je bent op dit moment het meest liegende onderwerp in mijn kamer

Ik weet dat je nog voller bent dan ik

Maar wat is de oplossing voor de vraag die ik in mijn hoofd niet kan oplossen?

Je bent de grootste gok die ik ooit heb genomen

Het is zomer, misschien is dit een winterverhaal

Bezwijk niet voor je liefde, het hart is dun

Dit is je grootste wond, misschien bevries je

We zijn inderdaad gevallen met een gebroken hart

Ik ging naar de oorlog met één pistool in mijn hand

Zal ik jou of mezelf redden?

Het hart behoort tot het hart, maar waarom is het hart superieur aan het hart?

Nu zijn we er dol op, maar het smaakt niet meer als gisteren

Het heeft geen zin als we nu sterven

Wat ik nu ook doe, het zal niet smaken als gisteren

Hoe dan ook, je houdt niet van me vrouw

Er waait een wind, het leven gaat van een roos

Ik heb een koolzwart oog, op een dag zal deze wreedheid eindigen

Misschien zullen we op een dag geboren worden, die dag zijn we stervelingen

Natuurlijk zullen we ergens branden, het spoor zal blijven, het hart zal roken

Er waait een wind, het leven gaat van een roos

Ik heb een koolzwart oog, op een dag zal deze wreedheid eindigen

Misschien zullen we op een dag geboren worden, die dag zijn we stervelingen

Natuurlijk zullen we ergens branden, het spoor zal blijven, het hart zal roken