Au début - Tairo

Hey, Cisko, je sais plus comment faire

C’est toujours la même affaire

Ça commence au paradis

Et ça finit en enfer

Hun, au début, c’est l’paradis, la p’tite maison dans la prairie

Même si y’a pas un radis, on fait des p’tits plats au bain-marie

On s’appelle «chouchou», «mon chéri», on est des génies, des tueries

Des étalons dans l'écurie, des Pierre et des Marie Curie

Faut qu’on s’pacse et qu’on se marie à l'église et à la mairie

Qu’on fasse des voyages en séries, Colombie, et puis Syrie

Qu’on n’attende pas d’se mettre au lit pour en avoir toujours envie

On est certain qu’c’est pour la vie

Au début, c’est trop cool, cool, tellement cool, cool

Qu’on est sûr que ça n’s’arrêtera pas

On s’enivre, on se soûle, soûle, on se soûle, soûle

Glaisés par la chaleur de nos draps

Et puis le temps s'écoule-coule, la roue tourne, tourne

On n’sait plus vraiment ce qu’on fait là

Enfin, quand tout s'écroule, quand tout s'écroule

On crie, on pleure en s’demandant pourquoi

Avec le temps, on se ramollit, on fait moins de folies au lit

On n’est plus Mohamed Ali, on n’a plus que des anomalies

Elle veut des tableaux de Dalí, faire des rallyes, des safaris

Elle dit qu’elle veut vivre à Bali mais en faisant ses courses à Paris

On s’engueule et on se salit, on se détruit, se démolit

Quasi manu-militari, c’est plus vraiment joli-joli

On se sépare sans préavis, on se déchire sur le parvis

D’amis, on en devient ennemis

Au début, c’est trop cool, cool, tellement cool, cool

Qu’on est sûr que ça n’s’arrêtera pas

On s’enivre, on se soûle, soûle, on se soûle, soûle

Glaisés par la chaleur de nos draps

Et puis le temps s'écoule-coule, la roue tourne, tourne

On n’sait plus vraiment ce qu’on fait là

Enfin, quand tout s'écroule, quand tout s'écroule

On crie, on pleure en s’demandant pourquoi

Et puis, comme un nouveau lundi, arrive une nouvelle story

Comme si t’avais rien compris, rev’là-t'y pas qu’c’est reparti

Oublier l’ancienne Barbie, tes larmes et la barbarie

Un p’tit tour aux Canaries et on recommence les mêmes conneries

Le cœur sort de son abri, il s’emballe et s’sent hardi

Boom boom, grosse tachycardie du mercredi jusqu’au mardi

Et même si, en théorie, on était catégorique

Je n’sais par quelle sorcellerie, on redevient vite euphorique

Et puis, et puis c’est reparti, on se dit qu’c’est pour la vie

On recommence et on oublie, on fonce comme un tsunami

C’est reparti, on se dit qu’c’est pour la vie

On recommence et on oublie, on fonce comme un tsunami

Toujours refaire un peu les mêmes erreurs

Ouais, p’t-être que c’est ça, la vie

Recommencer jusqu’au bonheur

Ouais, peut-être que c’est ça, la vie

Toujours refaire un peu les mêmes erreurs

Ouais, peut-être que c’est ça, la vie

Recommencer jusqu’au bonheur

Peut-être que c’est ça, la vie

Toujours refaire un peu les mêmes erreurs

Ouais, peut-être que c’est ça, la vie

Recommencer jusqu’au bonheur

Ouais, peut-être que c’est ça, la vie

Hé, Cisko, ik weet niet meer wat ik moet doen

Het is altijd hetzelfde

Het begint in de hemel

En het eindigt in de hel

Hun, in het begin, het is een paradijs, het huisje in de wei

Ook als er geen radijs is, maken we kleine gerechtjes au bain-marie

We noemen elkaar "lieveling", "schat", we zijn genieën, moordenaars

Hengsten op stal, Pierres en Marie Curies

We moeten samenkomen en trouwen in de kerk en op het gemeentehuis

Laten we seriereizen maken, Colombia en dan Syrië

Dat we niet wachten om naar bed te gaan om het altijd te willen

We weten zeker dat het voor het leven is

In het begin is het zo cool, cool, zo cool, cool

Dat we zeker weten dat het niet zal stoppen

We worden dronken, we worden dronken, dronken, we worden dronken, dronken

Geglazuurd door de warmte van onze lakens

En dan gaat de tijd, gaat, het wiel draait, draait

We weten echt niet meer wat we hier doen

Eindelijk, als alles instort, als alles instort

We schreeuwen, we huilen terwijl we ons afvragen waarom

Na verloop van tijd worden we zachter en geven we minder uit in bed

We zijn niet langer Mohamed Ali, we hebben alleen anomalieën

Ze wil Dalí-schilderijen, rally's, safari's

Ze zegt dat ze op Bali wil wonen, maar winkelen in Parijs

We vechten en we worden vies, we breken elkaar af, breken elkaar af

Quasi manu-militari, het is niet echt mooi meer

We gaan uit elkaar zonder kennisgeving, we verscheuren elkaar op het veld

Van vrienden worden we vijanden

In het begin is het zo cool, cool, zo cool, cool

Dat we zeker weten dat het niet zal stoppen

We worden dronken, we worden dronken, dronken, we worden dronken, dronken

Geglazuurd door de warmte van onze lakens

En dan gaat de tijd, gaat, het wiel draait, draait

We weten echt niet meer wat we hier doen

Eindelijk, als alles instort, als alles instort

We schreeuwen, we huilen terwijl we ons afvragen waarom

En dan, als een nieuwe maandag, komt er een nieuw verhaal

Alsof je er niets van begrepen hebt, kijk nog eens, het is weer weg

Vergeet de oude Barbie, je tranen en barbaarsheid

Een tripje naar de Canarische Eilanden en we beginnen weer aan dezelfde bullshit

Het hart komt uit zijn schuilplaats, het racet en voelt stoutmoedig

Boom boem, grote tachycardie van woensdag tot dinsdag

En zelfs als we in theorie onvermurwbaar waren

Ik weet niet door welke hekserij, we worden snel weer euforisch

En dan, en dan is het weer weg, zeggen we tegen onszelf dat het voor het leven is

We beginnen opnieuw en we vergeten, we gaan als een tsunami

Daar gaan we weer, we zeggen dat het voor het leven is

We beginnen opnieuw en we vergeten, we gaan als een tsunami

Steeds weer dezelfde fouten maken

Ja, misschien is dat het leven

Herhaal tot geluk

Ja, misschien is dat het leven

Steeds weer dezelfde fouten maken

Ja, misschien is dat het leven

Herhaal tot geluk

Misschien is dit het leven

Steeds weer dezelfde fouten maken

Ja, misschien is dat het leven

Herhaal tot geluk

Ja, misschien is dat het leven