Prófugo - Solitario

La vida nunca me va a sonreír

Eso lo sé desde hace lustros

Tengo el historial lleno de porno

Y la memoria de malos recuerdos

Que alguien me explique este cuadro macabro

¿Quién ha sido el que ha osado pintarme muerto?

¿Es que acaso ya no quedan mentirosos

Pintores falsos de retratos bellos?

He vuelto a ahorcar mis penas en alcohol hoy

Para olvidar la clase de mierda que soy

Para olvidar la mierda de vida que llevo

Y ni aun así me saco el yugo del cuello

Por eso escribo

Versos que a mis ojos caen doblados

Porque se han tornado vidrio

En la embriaguez me percato de ser un genio

Escribo como ningún vivo hasta estando ciego

Que tales versos no los desvirtúe el ego

¿De qué me sirve reinar en los versos?

Si en la triste vida no soy más que un prófugo

Que huyó de la felicidad pa' no estar preso

Y atardece otro día desde la mañana

Que tales versos no los desvirtúe el ego

¿De qué me sirve reinar en los versos?

Si en la triste vida no soy más que un prófugo

Que huyó de la felicidad pa' no estar preso

Y atardece otro día desde la mañana

Con este cielo gris que hace homenaje a mi desgana

Las nubes lloran de forma descontrolada

Debieron escucharme anoche mientras recitaba

¿Y qué soy sino un cuerpo muerto

Que un viento violento y tempestuoso tambalea?

Y qué sino un tullido cuervo

Con el que un perverso temporal adverso juguetea

¿Acaso no soy yo mi caos y destrucción

Mi amigo y mi traidor

Mi enemigo consentido?

Enigma y resolución, pecado y redención

Remero de calamidades y brújula sin sentido

¿Acaso no soy yo mi peor ocaso

Un vendaje asfixiante para brazos partidos?

Una batalla interna de «yo» contra «mi»

O una declaración de guerra al mundo estando unidos

Que tales versos no los desvirtúe el ego

¿De qué me sirve reinar en los versos?

Si en la triste vida no soy más que un prófugo

Que huyó de la felicidad pa' no estar preso

Y atardece otro día desde la mañana

Que tales versos no los desvirtúe el ego

¿De qué me sirve reinar en los versos?

Si en la triste vida no soy más que un prófugo

Que huyó de la felicidad pa' no estar preso

Het leven zal nooit naar me lachen

Dat weet ik al tientallen jaren

Ik heb een geschiedenis vol porno

En de herinnering aan slechte herinneringen

Iemand legt me dit macabere schilderij uit

Wie heeft het aangedurfd mij dood te schilderen?

Is het dat er geen leugenaars meer zijn

Valse schilders van mooie portretten?

Ik heb vandaag mijn verdriet weer in alcohol gehangen

Om te vergeten wat voor klootzak ik ben

Om het rotleven dat ik leid te vergeten

En toch haal ik het juk van mijn nek

daarom schrijf ik

Verzen die in mijn ogen vallen gebogen

omdat ze in glas zijn veranderd

In dronkenschap realiseer ik me dat ik een genie ben

Ik schrijf alsof er niemand leeft tot ik blind ben

Mogen zulke verzen niet vervormd worden door het ego

Wat heb ik eraan om in verzen te regeren?

Als ik in het trieste leven niets meer ben dan een voortvluchtige

Dat hij vluchtte voor het geluk om niet gevangen te zitten

En zonsondergang nog een dag sinds de ochtend

Mogen zulke verzen niet vervormd worden door het ego

Wat heb ik eraan om in verzen te regeren?

Als ik in het trieste leven niets meer ben dan een voortvluchtige

Dat hij vluchtte voor het geluk om niet gevangen te zitten

En zonsondergang nog een dag sinds de ochtend

Met deze grijze lucht die een eerbetoon is aan mijn tegenzin

De wolken huilen ongecontroleerd

Ze moeten me gisteravond hebben gehoord toen ik aan het reciteren was

En wat ben ik anders dan een lijk

Dat een gewelddadige en stormachtige wind wankelt?

En wat anders dan een kreupele raaf

Waarmee een ongunstige tijdelijke perverse speelt

Ben ik niet mijn chaos en vernietiging

Mijn vriend en mijn verrader

Mijn verwende vijand?

Enigma en oplossing, zonde en verlossing

Roeier van calamiteiten en zinloos kompas

Ben ik niet mijn slechtste zonsondergang

Een verstikkingsverband voor gebroken armen?

Een interne strijd van 'ik' tegen 'ik'

Of een oorlogsverklaring aan de wereld die samen staat

Mogen zulke verzen niet vervormd worden door het ego

Wat heb ik eraan om in verzen te regeren?

Als ik in het trieste leven niets meer ben dan een voortvluchtige

Dat hij vluchtte voor het geluk om niet gevangen te zitten

En zonsondergang nog een dag sinds de ochtend

Mogen zulke verzen niet vervormd worden door het ego

Wat heb ik eraan om in verzen te regeren?

Als ik in het trieste leven niets meer ben dan een voortvluchtige

Dat hij vluchtte voor het geluk om niet gevangen te zitten