Luto Escarlata - Solitario

Soñando que volaba pude hacerlo

Hasta que supe que eso era un sueño

Luego desperté y como nuevo

Como de nuevo en el hoyo, como nuevamente muerto

Hace ya un tiempo que no escribo

Llevo dos semanas en discordia con el folio

Lo malo es que me sobran los motivos

Lo bueno todavía lo estoy buscando

Ando en un camino sin suelo

Y no puedo emprender vuelo, joder me estoy quemando

En las llamas de este fuego, de este infierno, de este antro

Viviendo a ratos cortos, muriendo mientras tanto

Acabé por quemar la margarita

Esa que estaba deshojando

Me mato o no me mato, me mato o no me mato

Si por sí solo el tiempo me está matando

¡Diablos!

cuántos demonios por mi rumbo

Y yo buscando un ángel que ilumine mi sepulcro

Que cambie mi mortaja por desnudo

Mis ansias por el suyo, mi frío por su calor

Pero no puede ser, no puede ser, no

No puede ser, no puede ser, no…

Este corazón está raquítico

A causa de nutrientes básicos, como el amor

Morirá de inanición si no se trata

Se me está tornando oscuro todo lo escarlata

Cuando los sentimientos se depauperan

El alma se pudre de una forma más sensata

Caí de cuello en la cuerda floja

Y se convirtió en la soga que ahogó a mi antigua persona

Ahora es el día en que las gotas caídas se evaporan

Y algún día serán nubes lo que otro día fueron lágrimas

Salté al vacío de mi pozo lleno de ellas

Donde el cielo estaba negro y no figuraban estrellas

Y yo soñando en una cama de espinas verlas más cerca

Se me vino en una ida compartir sitio con ellas

Si la felicidad se escapa de mis manos

Trataré de tratar con esta tristeza que abarco con los brazos

Como si la estuviera abrazando

Mi pena es el recambio de la musa de mil rostros

Arrastrando el barco a nado

Llegaremos a buen puerto, si no antes yo me ahogo

Aunque pensándolo en frío esto no es nada

Ojalá hubiera sido agua tanta mierda que he tragado

Pero no pudo ser, no pudo ser, no

No pudo ser, no pudo ser, no

Las cosas nunca fueron fáciles

Pero solo la mala experiencia hizo experto al jugador

Soñando que volaba pude hacerlo

Hasta que supe eso era un sueño

Luego desperté y como si nada

Como si nada hubiese pasado, salvando el tiempo

Salvando el tiempo, salvando el tiempo

Salvando el tiempo, salvando el tiempo

Dromend dat ik vloog, was ik in staat om het te doen

Totdat ik wist dat het een droom was

Toen werd ik wakker en als nieuw

Als terug in het gat, als weer dood

Het is alweer een tijdje geleden dat ik schreef

Ik ben het al twee weken oneens met de folio

Het slechte is dat ik genoeg redenen heb

Het goede waar ik nog steeds naar op zoek ben

Ik loop op een pad zonder aarde

En ik kan niet vliegen, verdomme, ik brand

In de vlammen van dit vuur, van deze hel, van dit hol

Kort leven, ondertussen doodgaan

Uiteindelijk verbrandde ik het madeliefje

Degene die aan het ontbladeren was

Ik pleeg zelfmoord of ik pleeg geen zelfmoord, ik pleeg zelfmoord of ik pleeg geen zelfmoord

Als op zichzelf de tijd me doodt

Duivels!

hoeveel demonen voor mijn cursus

En ik zoek een engel om mijn graf te verlichten

Dat ik mijn lijkwade inruil voor naakt

Mijn verlangen naar het jouwe, mijn kou naar jouw warmte

Maar het kan niet, het kan niet, nee

Het kan niet, het kan niet, nee...

Dit hart is gammel

Vanwege basisvoedingsstoffen, zoals liefde

Zal sterven van de honger als het onbehandeld blijft

Alles scharlaken wordt donker voor mij

Als gevoelens vervagen

De ziel rot op een meer verstandige manier

Ik viel op mijn nek aan een slappe koord

En werd het touw dat mijn vroegere zelf verdronk

Nu is de dag dat de gevallen druppels verdampen

En op een dag zullen wolken zijn wat een andere dag tranen waren

Ik sprong in de leegte vanuit mijn put vol met hen

Waar de lucht zwart was en er geen sterren waren

En ik droomde in een bed van doornen om ze dichterbij te zien

Het kwam op een bepaalde manier bij me op om een ​​plek met hen te delen

Als het geluk uit mijn handen ontsnapt

Ik zal proberen om te gaan met dit verdriet dat ik omhels met mijn armen

Alsof hij haar omhelsde

Mijn verdriet is de vervanging van de muze door duizend gezichten

De boot slepen door te zwemmen

We zullen een veilige haven bereiken, zo niet voordat ik verdrink

Hoewel ik er koud over nadenk, is dit niets

Ik wou dat het zoveel water was geweest dat ik heb ingeslikt

Maar het kon niet, het kon niet, nee

Het kon niet, het kon niet, nee

dingen waren nooit gemakkelijk

Maar alleen slechte ervaring maakte de speler tot een expert

Dromend dat ik vloog, was ik in staat om het te doen

Totdat ik wist dat het een droom was

Toen werd ik wakker en alsof er niets was

Alsof er niets was gebeurd, tijdwinst

Tijd besparen, tijd besparen

Tijd besparen, tijd besparen