En El Infierno Nieva - Solitario

Puedes evadirte pero no escapar

Eso lo sabes desde que empezaste a odiar

Tú sabes que no puedes ser amado ni amar

A veces ni la propia tristeza te permite llorar

Siempre está dentro de ti, que nunca se te olvide

Ese cabrón insensible indivisible

Podrás drogarte o sumergirte en vicios más ajenos

Que siempre vas a despertar en el mismo agujero

Enfermo desde nacimiento, no miento

Siempre con la vida en contra

Harto de lamer heridas abiertas

No sé si salir por la ventana o por la puerta

Me asedian ideas suicidas a cada rato

Lo mío es cosa seria, no un desamor de niñatos

Casi 22 años de dolor non grato

Cuestionando diario por qué no me mato

Escapar de esta prisión me urge

Hay momentos en que incluso la imponente muerte me parece dulce

Y quiero hundirme en ella, distender la tensión

Aunque eso signifique apagar mi visión

Porque si esta es mi obra, que se acabe la función

Si sólo hay drama en esta representación

No pienso seguir el guión;

no

Es mejor cerrar el telón

Y si las mentiras no mienten, pues que me despierten

Si no, que me dejen dormir para siempre

Si hace falta no existir pa' acreditar realmente

Sólo un vivo puede saber lo que hay tras la muerte

Mi razón no la cobija una mentira vaga

Aunque razón de la misma mi ilusión navega

Cansado de ser el último de la carrera

Siempre con esta expresión de muñeco de cera

Y es que en este eterno invierno no brota la primavera

Ilumina el estío, sólo hastío es lo que llega

¿De qué sirve la esperanza cuando nada esperas?

Sólo una eterna soledad que cesará cuando muera

Y atestiguo que hay más frío dentro mío que en la nevera

Pocos saben que en el infierno nieva

Pero esta es mi realidad, no la puedo cambiar por otra nueva

Puedes evadirte pero no escapar

Eso lo sabes desde que empezaste a odiar

Tú sabes que no puedes ser amado ni amar

A veces ni la propia tristeza te permite llorar

Puedes evadirte pero no escapar

Puedes evadirte pero no escapar (pero no escapar, pero no escapar)

Eso lo sabes desde que empezaste a odiar

Ni la propia tristeza te permite llorar

Je kunt ontwijken, maar niet ontsnappen

Dat weet je sinds je begon te haten

Je weet dat je niet geliefd of lief kunt hebben

Soms laat zelfs het verdriet zelf je niet toe om te huilen

Het zit altijd in je, moge je het nooit vergeten

Die ondeelbare ongevoelige klootzak

Je kunt high worden of jezelf onderdompelen in de ondeugden van andere mensen

Dat je altijd in hetzelfde gat wakker wordt

Ziek sinds mijn geboorte, ik lieg niet

Altijd met leven tegen

Ziek van het likken van open wonden

Ik weet niet of ik uit het raam of de deur moet gaan

Ik word de hele tijd achtervolgd door zelfmoordgedachten

De mijne is een serieuze zaak, geen kinderlijk liefdesverdriet

Bijna 22 jaar onaangename pijn

Ik vraag me dagelijks af waarom ik geen zelfmoord pleeg

Ontsnappen uit deze gevangenis spoort me aan

Er zijn tijden dat zelfs een ontzagwekkende dood me zoet lijkt

En ik wil erin wegzinken, de spanning wegnemen

Zelfs als dat betekent dat ik mijn zicht moet uitschakelen

Want als dit mijn toneelstuk is, laat de show dan eindigen

Als er maar drama in deze voorstelling zit

Ik ben niet van plan het script te volgen;

niet

Het is beter om het gordijn te sluiten

En als de leugens niet liegen, dan maken ze me wakker

Zo niet, laat me dan voor altijd slapen

Als het nodig is om niet te bestaan ​​om echt te accrediteren

Alleen een levend persoon kan weten wat er na de dood is

Mijn reden is niet bedekt met een vage leugen

Hoewel om dezelfde reden mijn illusie navigeert

Moe van de laatste zijn in de race

Altijd met deze waspopuitdrukking

En het is dat in deze eeuwige winter de lente niet ontkiemt

Verlicht de zomer, alleen verveling is wat komt

Wat heb je aan hoop als je niets verwacht?

Gewoon een eeuwige eenzaamheid die zal ophouden als ik sterf

En ik getuig dat het in mij kouder is dan in de koelkast

Weinigen weten dat het in de hel sneeuwt

Maar dit is mijn realiteit, ik kan het niet veranderen voor een nieuwe

Je kunt ontwijken, maar niet ontsnappen

Dat weet je sinds je begon te haten

Je weet dat je niet geliefd of lief kunt hebben

Soms laat zelfs het verdriet zelf je niet toe om te huilen

Je kunt ontwijken, maar niet ontsnappen

Je kunt ontwijken, maar je kunt niet ontsnappen (maar je kunt niet ontsnappen, maar je kunt niet ontsnappen)

Dat weet je sinds je begon te haten

Zelfs verdriet zelf staat je niet toe om te huilen