Desidia - Solitario

No soy de calle, soy de habitáculo cerrado

Me falta tiempo para crear mi espacio

Pero me sobra todo el odio que he guardado

Los pecados condensados caerán, como hojas en otoño

Voy camino de los 19

Prometo que este año haré algo más que lo de siempre

Encontrar un curro es el primer paso

Invertir en mi medicación será el siguiente

Nada de pastillas ni mierdas que engañan

Mi sanación es auditiva, y me cura el alma

Mi fobia social prácticamente está extinta

Pero la herida que abrió sigue estando intacta

Siempre quedará la marca, siempre quedará la marca

Una herida de guerra con la que cuento

Pa' poder decir «estuve muerto» y mírame ahora

Ya casi ni lo aparento

Para estar hecho una mierda mira qué bien me conservo

De vez en cuando vienen cuervos

Se presentan en formato humano, creen que soy ciego

Quieren sacarme los ojos para que no vea

Más allá de lo que nunca vieron ellos

No conozco la inspiración

Conozco lo que es escribir por estar jodido

No tengo que esperar a que me llegue o se me vaya

Aquí nadie está escribiendo un libro

Más bien es una nota de suicidio

De un suicida con miedo a coger el cuchillo

Que decidió coger un boli

Una forma más suave de acabar con uno mismo

El tiempo está perdido si no gano

Quiero cortar todo lo insalubre por lo sano

La idea está en comerme el mundo

Antes de que me coman los gusanos

Una base monótona, como mis pensamientos

Suena aburrido porque expreso lo que quiero

Si digo que hago música, te miento

Y hay momentos que prefiero ser sincero

La incuria me posee de nuevo

El abandono, la dejadez que llevo

Con una barba que me llega hasta la polla

Y ya me afeitaré si eso cuando llegue al suelo

Ik kom niet van de straat, ik kom uit een gesloten hut

Ik heb geen tijd om mijn ruimte te creëren

Maar ik heb genoeg van alle haat die ik heb opgeslagen

De verdichte zonden zullen vallen, als bladeren in de herfst

Ik ben op weg naar 19

Ik beloof dat ik dit jaar iets meer zal doen dan normaal

Het vinden van een optreden is de eerste stap

Investeren in mijn medicatie komt daarna

Geen pillen of stront dat bedriegt

Mijn genezing is auditief en het geneest mijn ziel

Mijn sociale fobie is praktisch uitgestorven

Maar de wond die hij opende is nog intact

Het merkteken zal altijd blijven, het merkteken zal altijd blijven

Een oorlogswond waar ik op reken

Om te kunnen zeggen "Ik was dood" en kijk me nu aan

Ik kijk er bijna niet eens naar

Om van stront gemaakt te zijn, kijk eens hoe goed ik mezelf kan houden

Af en toe komen er kraaien

Ze presenteren zich in menselijke vorm, ze denken dat ik blind ben

Ze willen mijn ogen uitsteken, zodat ik niets zie

Verder dan wat ze nooit hebben gezien

Ik ken de inspiratie niet

Ik weet wat het is om te schrijven omdat je genaaid bent

Ik hoef niet te wachten tot het komt of gaat

Niemand schrijft hier een boek

Het is meer een afscheidsbrief

Van een suïcidaal die bang is om het mes te pakken

die besloot een pen te nemen

Een zachtere manier om zelfmoord te plegen

Tijd is verspild als ik niet win

Ik wil alles wat ongezond is voor de gezonden knippen

Het idee is om de wereld op te eten

Voordat de wormen me opeten

Een eentonige basis, zoals mijn gedachten

Het klinkt saai omdat ik uitdruk wat ik wil

Als ik zeg dat ik muziek maak, lieg ik tegen je

En er zijn momenten dat ik liever eerlijk ben

onzorgvuldigheid bezit me weer

De verlatenheid, de verwaarlozing die ik draag

Met een baard die tot mijn lul reikt

En ik zal me scheren als dat gebeurt als ik de grond raak