Lucidez - Solitario

-Te voy a preguntar la misma estupidez

Que siempre me preguntan a mi

-¿Que?

-¿A qué te dedicas?

-A beber

Yo me dedico a escribir lágrimas en prosa

Llenando embalses, remando en balsa

Me dedico a fallarme una y otra vez

Una y otra, una y otra, una y otra

Escribo ahora antes de que se me haga tarde

Y el sueño no me deje dormir como tantas noches

Escribo hoy para no arrepentirme

Quizás debí haberme despertado ayer

Por esos momentos de lucidez

Por esos días tan grises

Qué sabrán de mí, si yo sabré

Lo que es sentir lo que se siente

Viendo la vida pasar desde el escaparate

Déjame escapar, quiero ser ulular en aire

Si el tubular lo veo vacío desde siempre

Abstemio y con problemas, concienzudo en esta muerte

Aunque a veces parezco no ser consciente

Y se me olvida que el futuro está presente

Que el pasado no ha pasado todavía

El esperó mi paso y me puso la zancadilla

¿Y ahora cómo vuelo, con estas alas partidas?

Si apenas me he quedado en media vida

Pero aquí estoy, luchando por remontar la partida

Por esos momentos de lucidez

Por esos días tan grises

Qué sabrán de mí, si yo sabré

Lo que es sentir lo que se siente

Viendo la vida pasar desde el escaparate

Déjame escapar, quiero ser ulular en aire

Si el tubular lo veo vacío desde siempre

Abstemio y con problemas, concienzudo en esta muerte

Aunque a veces parezco no ser consciente

Las mismas veces que río, las mismas veces

Cuando se me olvida que caeré en el olvido

Y lleno mi vacío de pensamientos vacíos

De pensamientos vacíos, de pensamientos vacíos

De pensamientos vacíos, de pensamientos vacíos

- Ik ga jou hetzelfde stomme ding vragen

Dat ze me altijd vragen

-Wat?

-Wat heeft u voor baan?

-Laten we drinken

Ik wijd mezelf aan het schrijven van tranen in proza

Reservoirs vullen, vlot roeien

Ik wijd mezelf toe om mezelf keer op keer in de steek te laten

Keer op keer, keer op keer, keer op keer

Ik schrijf nu voordat ik te laat word

En de droom laat me niet slapen zoals zoveel nachten

Ik schrijf vandaag om geen spijt te hebben

Misschien had ik gisteren wakker moeten worden

Voor die momenten van helderheid

Voor die dagen zo grijs

Wat zullen ze over mij weten, als ik het zal weten

Hoe het is om te voelen hoe het voelt

Vanuit het raam het leven voorbij zien gaan

Laat me ontsnappen, ik wil toeterend in de lucht zijn

Als ik de buis voor altijd leeg zie

Geheelonthouder en onrustig, gewetensvol in deze dood

Hoewel ik soms onbewust lijk

En ik vergeet dat de toekomst aanwezig is

Dat het verleden nog niet is gebeurd

Hij wachtte op mijn stap en liet me struikelen

En hoe vlieg ik nu, met deze gebroken vleugels?

Als ik amper in een half leven ben gebleven

Maar hier ben ik, worstelend om terug te komen van de wedstrijd

Voor die momenten van helderheid

Voor die dagen zo grijs

Wat zullen ze over mij weten, als ik het zal weten

Hoe het is om te voelen hoe het voelt

Vanuit het raam het leven voorbij zien gaan

Laat me ontsnappen, ik wil toeterend in de lucht zijn

Als ik de buis voor altijd leeg zie

Geheelonthouder en onrustig, gewetensvol in deze dood

Hoewel ik soms onbewust lijk

Dezelfde keren dat ik lach, dezelfde keren

Als ik dat vergeet, zal ik in de vergetelheid raken

En ik vul mijn leegte met lege gedachten

Van lege gedachten, van lege gedachten

Van lege gedachten, van lege gedachten