Muerte Dulce - Solitario

Dame una excusa para no volarme los sesos

Dame otra para no arrepentirme luego

El corazón en etapa de barbecho

Esperando que se siembren emociones, sentimientos…

Que no tengo se los ha llevado el viento

Como aquel globo que se nos fue de pequeños

Y voló y voló lejos al menos ese iba en dirección al cielo

No como toda esa cantidad de «Te quieros» que se quedaron abajo esperando su

momento y de momento no los veo venir ni aun forzando la vista para intentar

mirar mas lejos

Estuve sufriendo lo que no esta escrito, Me puse a escribir aun no esta nada

escrito, Se que jamás alcanzaré ser feliz me lo dijo un cuervo yo no hablo con

pajaritos

Que fácil es la vida cuando viene sola, A mi debió venirme con el pack una

pistola y un par de balas por si la primera falla, Por si la muerte me falla

como ya lo hizo la vida

Calla ya y para ya de martillar mis heridas abiertas, Me duele el alma como si

no la tuviera, Como si ya la tuviera muerta, Pero no puedo parar de emperorar

este mal que me atormenta

Cierra las ventanas, Abre la puerta, Que no entre el frío pero que salga de

esta, Si es que la oscuridad es tal que ya ni veo en este averno niveo donde el

fuego se me oculta

Cierra las ventanas, Abre la puerta, Que no entre el frío pero que salga de

esta, Si es que la oscuridad es tal que ya ni veo en este averno niveo donde el

fuego se me oculta

La vida se me consume como un cigarro del que yo nunca he fumado por pensar que

eso era sano, De que me vale llegar a los cien si llego, Si alcanzo casi veinte

y yo aun me siento acorralado

Los problemas que me asfixian se expanden como el gas mutano, Esta muerte dulce

me esta amargando, Se que lo poco que me queda no será aprovechado y que pecado

de no cometer pecados

Que los buenos tiempos se fueron sin haber venido o son invisibles porque nunca

los he visto, Quizás soy ciego de ese ojo que ve el lado positivo y he perdido

los estribos de mi mismo

Que los buenos tiempos se fueron sin haber venido o son invisibles porque nunca

los he visto, Quizás soy ciego de ese ojo que ve el lado positivo y he perdido

Geef me een excuus om mijn hersens er niet uit te knallen

Geef me er nog een zodat ik er later geen spijt van krijg

Het braakliggende hart

Wachten tot emoties, gevoelens worden gezaaid...

Dat heb ik niet, de wind heeft ze meegenomen

Zoals die ballon die ons verliet toen we klein waren

En hij vloog en hij vloog weg tenminste die ging in de richting van de lucht

Niet zoals al die hoeveelheid "I love you" die beneden bleef wachten op hun

moment en op dit moment zie ik ze niet aankomen, ik span mijn ogen niet eens in om het te proberen

kijk verder

Ik leed wat er niet is geschreven, ik begon te schrijven en er is nog steeds niets

geschreven, ik weet dat ik nooit gelukkig zal zijn, vertelde een kraai me, ik spreek niet met

vogeltjes

Hoe gemakkelijk is het leven als ze alleen komt, men moet met de roedel naar mij toe zijn gekomen

pistool en een paar kogels voor het geval de eerste faalt, voor het geval de dood me in de steek laat

zoals het leven al heeft gedaan

Zwijg nu en stop met hameren op mijn open wonden, mijn ziel doet pijn alsof

Ik had het niet, alsof ik het al dood had, maar ik kan niet voorkomen dat het erger wordt

dit kwaad dat mij kwelt

Sluit de ramen, open de deur, laat de kou niet naar binnen maar naar buiten

dit, als de duisternis zodanig is dat ik niet langer in deze hel kan zien, zie ik nooit waar de

vuur is voor mij verborgen

Sluit de ramen, open de deur, laat de kou niet naar binnen maar naar buiten

dit, als de duisternis zodanig is dat ik niet langer in deze hel kan zien, zie ik nooit waar de

vuur is voor mij verborgen

Het leven verteert me als een sigaret die ik nooit heb gerookt omdat ik dat denk

dat was gezond, wat is het waard om honderd te worden als ik daar kom, als ik bijna twintig word

en ik voel me nog steeds in het nauw gedreven

De problemen die me verstikken breiden uit als mutang gas, Deze zoete dood

Het maakt me bitter, ik weet dat het weinige dat ik nog heb niet zal worden gebruikt en wat een zonde

geen zonden te begaan

Dat de goede tijden zijn verdwenen zonder te zijn gekomen of onzichtbaar zijn omdat ze nooit zijn geweest

Ik heb ze gezien, misschien ben ik blind in dat oog dat de zonnige kant ziet en heb ik verloren

de stijgbeugels van mezelf

Dat de goede tijden zijn verdwenen zonder te zijn gekomen of onzichtbaar zijn omdat ze nooit zijn geweest

Ik heb ze gezien, misschien ben ik blind in dat oog dat de zonnige kant ziet en heb ik verloren