Politics Of Grooming - Slaughter Beach, Dog

I know the you when you are getting dressed

Is not the you I’ve really come to know

She speaks in shorter phrases

And she often can’t remember

Which impulsive words were emitted as response

But it’s not as selfish or as spanned attention

Rather preference for the politics of grooming

Hell I’d paint my face and fingers

And my toes and lips and eyelids

If it meant tonight I didn’t have to think about the future

Just to fixate my attention on a wooden powder pencil

Not a single thought devoted

To whatever’s on outside the house

Or even past the door your mother’s bathroom

Where we’re sitting

And surviving on the steadiness of passing time

So when the lines are drawn and all the powders matted

You’ll be standing there blinking at your image

And you wished that it would turn around

And do what it’s supposed to

But reflections do not turn themselves away

When you were younger and your mother started drinking

She would tuck you in and close your bedroom door

Then one day you sprung awake

Inside a turning twisted dream

And you ran downstairs to find her laying out across the floor

She did not hear you softly crying near

Or feel your mouth all hot against her ear

So you kissed her like she taught you

And for the first time on a head you got up and tucked your own self in the bed

So when the lines are drawn and all the powders matted

You’ll be standing there blinking at your image

And you wished that it would turn around

And do what it’s supposed to

But reflections do not turn themselves away

Yeah you wished that you would turn around

And do what you’re supposed to

But it’s easier to blink and stare and stay

Ik ken jou als je je aankleedt

Ben jij niet de jij die ik echt heb leren kennen?

Ze spreekt in kortere zinnen

En ze kan het zich vaak niet herinneren

Welke impulsieve woorden werden uitgezonden als reactie?

Maar het is niet zo egoïstisch of als overspannen aandacht

Liever voorkeur voor de politiek van verzorging

Verdorie, ik zou mijn gezicht en vingers schilderen

En mijn tenen en lippen en oogleden

Als het vanavond betekende, hoefde ik niet aan de toekomst te denken

Om mijn aandacht te vestigen op een houten poederpotlood

Geen enkele gedachte toegewijd

Naar alles wat er buiten het huis is

Of zelfs voorbij de deur van je moeders badkamer

Waar we zitten

En overleven op de vastigheid van het verstrijken van de tijd

Dus als de lijnen zijn getekend en alle poeders zijn gematteerd

Je staat daar te knipperen met je afbeelding

En je wenste dat het zou omdraaien

En doen wat het moet doen

Maar reflecties wenden zich niet af

Toen je jonger was en je moeder begon te drinken

Ze zou je instoppen en je slaapkamerdeur sluiten

Toen werd je op een dag wakker

In een draaiende verwrongen droom

En je rende naar beneden om haar op de grond te zien liggen

Ze hoorde je niet zachtjes huilen in de buurt

Of voel je mond helemaal heet tegen haar oor

Dus je kuste haar zoals ze je leerde

En voor de eerste keer op je hoofd stond je op en stopte je jezelf in bed

Dus als de lijnen zijn getekend en alle poeders zijn gematteerd

Je staat daar te knipperen met je afbeelding

En je wenste dat het zou omdraaien

En doen wat het moet doen

Maar reflecties wenden zich niet af

Ja, je wenste dat je je zou omdraaien

En doe wat je moet doen

Maar het is gemakkelijker om te knipperen en te staren en te blijven