Black Oak - Slaughter Beach, Dog

Deep inside the country, he went out for some air

Amid an awful night of eating household objects on a dare

A tea towel, a handful of refrigerator magnets, and a watch

He staggered through the mudroom, got sick out in the street

The towel in tiny pieces, magnetic letters neat

And now arranged in such a way that they should spell his lover’s name

And time was of the essence

The engine turning over, the summons in the shop

He could not recall the number, but he knew it was a lot

His belly warm with drink

He leaned into the freeway in the night

Investigating exit ramps, waiting for a sign

Scanning up the A.M.

band, sliding down the vine

He felt his stomach turn again and pulled off at the park

She was standing in the black oak, carving poems in the bark

Planted in the café, her bloodied saber drawn

Marking up the manuscript, hard against the dawn

She turns on the recorder and pulls a nervous breath before she speaks

«7 A.M.

Tuesday, January 9

Realizing this may put my career on the line»

The café man approaches, with a corded phone and tells her

«It's for you»

Somewhere in the static, a disembodied voice

The circumstances changed, she will not have a choice

The line dies, crackles soft, then sputters back to life

«They found him at the black oak, they dug him up last night»

(7 A.M. Tuesday, January 9)

(7 A.M. Tuesday, January 9)

Diep in het land ging hij een luchtje scheppen

Te midden van een vreselijke nacht van het eten van huishoudelijke voorwerpen op een uitdaging

Een theedoek, een handvol koelkastmagneten en een horloge

Hij strompelde door de bijkeuken, werd ziek op straat

De handdoek in kleine stukjes, magnetische letters netjes

En nu zo gerangschikt dat ze de naam van zijn geliefde moeten spellen

En tijd was van essentieel belang

De motor draait, de dagvaarding in de winkel

Hij kon zich het nummer niet herinneren, maar hij wist dat het veel was

Zijn buik warm van de drank

Hij leunde 's nachts op de snelweg

Afritten onderzoeken, wachten op een bord

Scannen van de A.M.

band, glijdend langs de wijnstok

Hij voelde zijn maag weer omdraaien en reed weg in het park

Ze stond in de zwarte eik en kerfde gedichten in de bast

Geplant in het café, haar bebloede sabel getrokken

Het manuscript markeren, hard tegen de dageraad

Ze zet de recorder aan en haalt nerveus adem voordat ze begint te praten

«7 uur

dinsdag 9 januari

Als ik me dit realiseer, kan mijn carrière op het spel staan»

De caféman komt dichterbij, met een vaste telefoon en vertelt haar:

"Het is voor jou"

Ergens in de statische, een onstoffelijke stem

De omstandigheden zijn veranderd, ze heeft geen keus

De lijn sterft uit, knettert zacht en komt dan weer tot leven

«Ze vonden hem bij de zwarte eik, ze hebben hem gisteravond opgegraven»

(7 AM dinsdag 9 januari)

(7 AM dinsdag 9 januari)