L'enfant du pays - Singuila

Je suis un mec qui habite en té-ci,

Dans une banlieue de paname, du côté d’cergy.

Ici tout le monde évolue dans des biz,

Pour se faire un p’tit lletbi, pour se faire un petit kiff.

Il y a 12 ans, j'étais à brazzaville,

C'était pas les mêmes gens, c'était pas le même délire.

Là bas j 'habitais dans une grande maison,

Ici dans un petit appart d’une tour toute grise.

Puis j’ai fait un peu n’importe quoi,

Embrouille sur embrouille chez moi.

J’ai dû bouger tôt, j'était voué à moi même,

J’ai créché par ci par là, on m’a dit rentre à brazza,

Mais j 'ai préféré galérer.

Car un jour, j’ai dit que j’voulais pas revenir.

Comme je suis partit, j’l’ai juré sur ma vie,

La chance m’a souri, mon retour est réussi.

Mon entêtement à fait d’moi l’enfant du pays,

L’enfant du pays, oh oh…

Dès le début j’savais que je voulais faire du son

J 'avais un niveau de merde, aujourd’hui, j’fous la pression,

Mon talent n’affichais aucun espoir, mais je me suis battu,

Pour un jour aussi avoir mon heure de gloire.

J’ai eu la dalle dans tout les sens, ça à été mon essence,

Pour tout brûler dans cette france, j’voulais être une référence,

Son excellence singuila, qui fait bougé les go et les gars.

Je n’ai jamais aimé les blabla, j’dis donne juste un mic' et je tue ça.

Des épreuves, il y en a toujours mais tant qu’il y a rage et amour,

Faut qu’on continue notre parcours en attendant notre tour.

J' aurais pu rentré sans problème, j aurais pas perdu la face,

Mais mon ego démesuré m’a forcé à me battre.

J’ai fait beaucoup de sacrifices,

J’ai dû apprendre à me battre pour ma vie très jeune.

Pour avancer j 'ai dû me surpasser,

Trouver la rage dans mon coeur.

Je cherche toujours à être le meilleur,

A être un exemple pour mes frères et soeurs,

Et que mes grands soit fiers de moi.

ouuuuhh…

Ik ben een man die hierin leeft,

In een buitenwijk van Panama, vlakbij Cergy.

Hier evolueert iedereen in biz,

Om een ​​beetje lletbi te hebben, om een ​​beetje kiff te hebben.

12 jaar geleden was ik in Brazzaville,

Het waren niet dezelfde mensen, het was niet hetzelfde delirium.

Daar woonde ik in een groot huis,

Hier in een klein appartement in een grijze toren.

Toen heb ik het verpest,

Problemen na problemen bij mij thuis.

Ik moest vroeg verhuizen, ik stond er alleen voor

Ik spuugde hier en daar, ze zeiden dat ik thuis moest komen,

Maar ik worstelde liever.

Omdat ik op een dag zei dat ik niet terug wilde komen.

Toen ik wegging, zwoer ik het op mijn leven,

Het geluk lachte me toe, mijn terugkeer is geslaagd.

Mijn koppigheid heeft me het kind van het land gemaakt,

Het kind van het land, oh oh...

Vanaf het begin wist ik dat ik geluid wilde maken

Ik had een niveau van shit, vandaag, ik ben freaking out,

Mijn talent toonde geen hoop, maar ik vocht,

Om ooit ook mijn fijnste uur te hebben.

Ik heb de plaat overal, dat is mijn essentie geweest,

Om alles in dit Frankrijk te verbranden, wilde ik een referentie zijn,

Zijne excellentie singuila, die de gos en de jongens beweegt.

Ik hield nooit van praten, ik zeg geef het gewoon een microfoon en dood het.

Beproevingen zijn er altijd, maar zolang er woede en liefde is,

We moeten onze reis voortzetten in afwachting van onze beurt.

Ik had zonder problemen thuis kunnen komen, ik zou geen gezichtsverlies hebben gehad,

Maar mijn opgeblazen ego dwong me om te vechten.

Ik heb veel offers gebracht,

Ik heb op zeer jonge leeftijd moeten leren vechten voor mijn leven.

Om vooruit te komen moest ik mezelf overtreffen,

Vind de woede in mijn hart.

Ik streef er altijd naar om de beste te zijn,

Om een ​​voorbeeld te zijn voor mijn broeders en zusters,

En laat mijn ouderen trots op me zijn.

ouuuuh…