Запричитала мать - Сергей Трофимов

Запричитала мать, заголосила:

Сыночку милому семь лет тюрьмы,

Вагон столыпинский по всей России

Повёз парнишечку до Колымы.

Конвой натасканный гремел затвором,

Овчарки скалились на кандалы,

А над этапами угрюмый ворон

Кружился вестником большой беды.

Тоска-кручинушка на сердце раной

И не избыть её уже вовек,

Парнишка глупенький из-под охраны

На зорьке утренней ушёл в побег.

Ах, воля-волюшка, земля сырая,

Кому спасение, кому покой.

А в небе радуга вратами рая

Горит над бездною беды людской.

De moeder jammerde, zij jammerde:

Beste zoon, zeven jaar in de gevangenis,

Stolypin-koets door heel Rusland

Ik nam de jongen mee naar Kolyma.

Het gesleepte konvooi rammelde de bout,

Herdershonden grijnsden naar de boeien,

En boven de podia een sombere raaf

Cirkelend als boodschapper van groot ongeluk.

Angst-crunch op het hart van een wond

En raak het niet voor altijd kwijt,

Stomme jongen buiten de beveiliging

Bij zonsopgang ging hij op de vlucht.

Ach, de wil-wil, de aarde is vochtig,

Wie is redding, wie is vrede.

En in de lucht is een regenboog de poorten van het paradijs

Het brandt over de afgrond van het menselijk ongeluk.