Две судьбы - Сергей Трофимов

Он пришел совсем салагой из учебки в Фергане,

Но сумел себя поставить как-то сразу.

А потом, как говорится, на войне как на войне,

Но Серега не подвел меня ни разу.

А потом долги, заботы, бесприютная семья,

Служба в органах, погоны капитана.

Все сложилось, я смирился, только, видно, часть меня

До сих пор не возвратилась из Афгана.

Вот опять кабак, облава по наводке ФСБ,

Мы — как клоуны в игре чужих амбиций.

А навстречу мне Серега, снова верен сам себе

«Эй, начальник, — говорит, — хорош беситься!»

А потом мы с ним в участке пили водку из горла

За ребят, однажды канувших в бессмертье…

Ведь была же наша правда, ты же помнишь, что была

Где ж теперь она, Серега, кто ответит?

Вона как нас разметало, я в ментах, а ты в братве,

Как же вышло так скажи ты мне, Серега?

Ах ты, русская дорога к невозможной синеве,

Что кончается погостом до острогом.

А потом, уже под утро, мы с Серегою вдвоем

Шли обнявшись по морозному бульвару.

И казалось, будто снова мы с задания идем

Где-то очень далеко под Кандагаром.

Hij kwam als een groentje van een school in Fergana,

Maar hij slaagde erin om zich meteen op de een of andere manier op de kaart te zetten.

En dan, zoals ze zeggen, in oorlog als in oorlog,

Maar Seryoga heeft me nooit in de steek gelaten.

En dan schulden, zorgen, een dakloos gezin,

Dienst bij de autoriteiten, schouderbanden van de kapitein.

Alles is gelukt, ik nam ontslag, alleen, blijkbaar, een deel van mij

Tot nu toe is ze niet teruggekeerd uit Afghanistan.

Hier is weer een taverne, een overval op een tip van de FSB,

We zijn als clowns in het spel van andermans ambities.

En ontmoet me Seryoga, weer trouw aan zichzelf

"Hé, baas", zegt hij, "het is goed om boos te zijn!"

En toen dronken we wodka uit de keel op het politiebureau

Voor de jongens die ooit in onsterfelijkheid verzonken...

Onze waarheid was tenslotte, je herinnert je dat het was

Waar is ze nu, Seryoga, wie zal antwoorden?

Kijk hoe we werden weggevaagd, ik zit bij de politie en jij bij de jongens,

Hoe is het gebeurd, vertel eens, Seryoga?

Oh jij, Russische weg naar het onmogelijke blauw,

Die eindigt met een kerkhof tot een gevangenis.

En dan, al in de ochtend, zijn Sergey en ik samen

Ze liepen omarmend langs de ijzige boulevard.

En het leek alsof we weer op missie gingen

Ergens heel ver in de buurt van Kandahar.