Василий - Сергей Трофимов

Василий Панкратов ночным кочегаром

Работал в РЭУ по решенью суда.

Работал на шару, почти что задаром,

Но жил припеваючи, как никогда.

До вечера спал в полутемной подсобке,

Потом, похмелившись и скинув пиджак,

Готовил яичницу на сковородке,

Потом кочегарил, не жизнь, а ништяк.

Но как-то не вычислив дозу и силы,

Василий к полуночи шибко был пьян.

И чудилось Васе, что легкие крылья

Возносят его в поднебесный туман.

И вдруг он уже на балу в Мариинском

И шпоры звенят вальсу венскому в такт

И дочь губернатора рядом так близко,

Что легкий румянец горит на щеках.

Василий икал и ворочался сладко

И звуки старинного вальса неслись

И чьи-то слова прошептали украдкой:

Vasily Pankratov nachtstoker

Hij werkte bij een rechterlijke uitspraak aan de Russische Economische Universiteit.

Werkte voor de bal, bijna voor niets,

Maar hij leefde nog lang en gelukkig.

Tot de avond sliep ik in een halfdonkere achterkamer,

Toen, na een kater en het uittrekken van zijn jas,

Ik kookte roerei in een koekenpan,

Toen stookte hij op, niet het leven, maar nishtyak.

Maar op de een of andere manier niet de dosis en sterkte berekenen,

Vasily was tegen middernacht erg dronken.

En het leek Vasya dat lichte vleugels

Ze tillen hem op in de hemelse mist.

En ineens staat hij al aan het bal in de Mariinsky

En de sporen klinken de Weense wals op het ritme

En de dochter van de gouverneur is zo dichtbij,

Dat er een lichte blos op de wangen brandt.

Vasily hikte en schudde liefjes

En de geluiden van de oude wals raasden

En iemands woorden fluisterden heimelijk: