В те дни, когда она была моей - Сергей Трофимов

Когда уста, привыкшие к злословью

Произнесут молитву к небесам

И мудрый Бог, доверчивой любовью,

Меня простит, за что - не знаю сам.

И станет все нелепым и неважным

И я пойму, что в нищете своей,

Я на Земле был счастлив лишь однажды -

В те дни, когда она была моей.

Тогда я был безумным и беспечным.

Шальная кровь играла, как вино.

Ее любовь казалась бесконечной

И я не мог подумать об ином.

Но день за днем растрачивая всуе

Я делал ей больнее и больней

И потерял любовь ее святую

В те дни, когда она была моей.

Как поздно мы становимся мудрее

Ценой утрат, ошибок и потерь.

Кого теперь она ночами греет,

Кому она любовь дарит теперь.

Пусть будет все ее покорно власти

Пускай Господь хранит ее детей

За то, что я узнал земное счастье.

В те дни, когда она была моей.

Wanneer een mond gewend is aan laster

Zeg een gebed tot de hemel

En wijze God, met vertrouwende liefde,

Vergeef me, waarvoor - ik weet het zelf niet.

En alles zal belachelijk en onbelangrijk worden

En ik begrijp dat in mijn armoede,

Ik was maar één keer gelukkig op aarde -

In de dagen dat ze van mij was

Toen was ik boos en onvoorzichtig.

Gek bloed speelde als wijn.

Haar liefde leek eindeloos

En ik kon niets anders bedenken.

Maar dag na dag, wegkwijnen

Ik deed haar steeds meer pijn

En verloor haar heilige liefde

In de dagen dat ze van mij was

Hoe laat worden we wijzer

Ten koste van verliezen, fouten en verliezen.

Wie verwarmt ze nu 's nachts,

Aan wie ze nu liefde geeft.

Laat alles onderdanig zijn aan haar macht

Moge de Heer haar kinderen bewaren

Voor het feit dat ik het aardse geluk heb geleerd.

In de dagen dat ze van mij was