У времени реки - Сергей Трофимов

У времени реки извилистое русло,

То буйный перекат, то заводь в камышах.

И что там впереди — намечено по курсу

Не знает ни одна жива душа.

У времени реки бесовские повадки —

Уж если заштормит, то нет спасенья в ней.

Вон сколько лет прошло, а мы живем с оглядкой

На вышки магаданских лагерей.

Припев:

Не зарекайся — жизнь поднимет планку,

Не осуждай — судьба меняет цвет.

Мой дед был два часа в подвале на Лубянке

И стал седым в неполных тридцать лет.

Мы в омуте речном угробили державу,

Урезав до щегла двуглавого орла.

И снова строим жизнь по новому уставу,

Обматерив Россию в три горла.

Конечно — беспредел пора призвать к порядку,

Об этом все твердят и делают лицо,

Но платят за слова присягою солдатской,

И льётся кровь невинных пацанов.

Припев:

Не зарекайся — жизнь поднимет планку,

Не осуждай — судьба меняет цвет.

Мой дед был два часа в подвале на Лубянке

И стал седым в неполных тридцать лет.

Удельные вожди и жулики-пророки

Мелькают тут и там поверх бурлящих вод.

А с ними весь народ по узенькой протоке

Навстречу неизвестности плывёт.

Но мы имеем то, чего мы сами строим,

Пока в своей душе не одолеем страх.

Вон снова говорят, мол тучи над страною,

А это просто небо в облаках…

А это просто небо в облаках…

А это просто небо в облаках…

De tijd van de rivier heeft een kronkelende loop,

Nu een gewelddadige kloof, dan een opstuwing in het riet.

En wat komen gaat is gepland op de cursus

Geen enkele levende ziel weet het.

De tijd van de rivier heeft demonische gewoonten -

Als het stormt, is er geen redding in.

Kijk hoeveel jaren zijn verstreken, en we leven met een oog

Naar de torens van de Magadan-kampen.

Refrein:

Beloof niet - het leven zal de lat hoger leggen,

Oordeel niet - het lot verandert van kleur.

Mijn grootvader bracht twee uur door in de kelder op Lubyanka

En in minder dan dertig jaar werd hij grijs.

We verwoestten de staat in de draaikolk van de rivier,

De tweekoppige adelaar omhakken tot aan de distelvink.

En opnieuw bouwen we het leven op volgens het nieuwe handvest,

Rusland in drie kelen zweren.

Natuurlijk - het is tijd om wetteloosheid aan de orde te stellen,

Iedereen praat erover en trekt een gezicht,

Maar ze betalen voor de woorden met de eed van een soldaat,

En het bloed van onschuldige jongens wordt vergoten.

Refrein:

Beloof niet - het leven zal de lat hoger leggen,

Oordeel niet - het lot verandert van kleur.

Mijn grootvader bracht twee uur door in de kelder op Lubyanka

En in minder dan dertig jaar werd hij grijs.

Specifieke leiders en malafide profeten

Flik hier en daar over het ziedende water.

En met hen alle mensen langs een smal kanaal

Zeilen naar het onbekende.

Maar we hebben wat we zelf bouwen,

Totdat we de angst in onze ziel overwinnen.

Daar zeggen ze weer, ze zeggen wolken boven het land,

En het is maar een lucht in de wolken...

En het is maar een lucht in de wolken...

En het is maar een lucht in de wolken...