Случайная связь - Сергей Трофимов

Подполковник Матвей Сухостроченко

Прибыл поездом в город Москву

Получить повышенье досрочное

И в столице пожить наяву.

А Москва, словно девка беспутная,

Предложила свое сатисфэ,

Расстелив одеяло лоскутное

Кабаков, казино и кафе.

Подполковник вошёл в заведение

Под названьем «Последний приют»,

Где под вечер всегда с наслаждением

Подполковников любят и ждут.

Официантка с глазами и талией

Обдала ароматом «Шанель»,

А Матвей вспомнил жинку Наталию

И вонзил в себя первый коктейль.

Вдруг гитара взорвалась аккордами,

И на сцену с блестящим шестом

Вышла женщина с пышными формами

И порочно очерченным ртом.

И, скользя по шесту ягодицами,

Как по ветке лианы питон,

Вдруг сняла с себя лифчик батистовый

И швырнула ему на погон.

Подполковник бывал в ситуациях

И умел распорядиться собой,

Но сейчас находился в прострации,

Выбивая морзянку ногой.

А пред ним, максимально приближенно,

Так сказать, возле самых зрачков,

Колыхалися груди бесстыжие

С механизмом взведённых сосков.

Как потом говорили в милиции,

Подполковник творил чудеса:

Разорвал на себе амуницию

И метался в семейных трусах,

Официанток хватал за округлости,

Предлагая случайную связь,

Позволял себе всякие глупости,

Безмятежно шутя и резвясь.

А наутро, икая отчаянно,

Подполковник просил пистолет

И, страдая похмельным раскаяньем,

Поминутно ходил в туалет.

А за тёмным тюремным окошечком,

Чуть припудрив помятость лица,

Оживала Москва понемножечку,

Не заметив потери бойца.

Luitenant-kolonel Matvey Suchostrochenko

Aangekomen met de trein naar de stad Moskou

Krijg een vroege opslag

En echt in de hoofdstad wonen.

En Moskou, als een losbandig meisje,

Ik bood mijn tevredenheid aan,

Een patchwork deken uitspreiden

Kabakov, casino en café.

De luitenant-kolonel ging de instelling binnen

Getiteld "De laatste schuilplaats"

Waar 's avonds altijd met plezier

Luitenant-kolonels zijn geliefd en verwacht.

Serveerster met ogen en taille

Overgoten met Chanel-geur

En Matvey herinnerde zich Zhinka Natalia

En dompelde de eerste cocktail in zichzelf.

Plots explodeerde de gitaar met akkoorden,

En het podium op met een glimmende paal

Een vrouw met prachtige vormen kwam naar buiten

En een venijnig gevormde mond.

En, glijdend op de paal met billen,

Als een tak van een liaanpython,

Plots deed ze haar cambric bh uit

En gooide hem op de epauletten.

De luitenant-kolonel is in situaties geweest

En hij wist hoe hij zichzelf moest managen,

Maar nu lag hij op de grond,

Een morsecode uitspelen met je voet.

En voor hem, zo dicht mogelijk,

Om zo te zeggen, vlakbij de leerlingen,

Schaamteloze borsten zwaaiden

Met gespannen tepels mechanisme.

Zoals de politie later zei,

De luitenant-kolonel deed wonderen:

Zijn munitie afgepakt

En rende rond in korte familiebroeken,

Ik greep de serveersters door rondheid,

Het aanbieden van een informele verbinding,

Ik stond mezelf allerlei onzin toe,

Sereen grappen en stoeien.

En in de ochtend, wanhopig hikkend,

De luitenant-kolonel vroeg om een ​​pistool

En, lijdend aan een kater berouw,

Elke minuut ging ik naar het toilet.

En achter het donkere gevangenisraam,

De blauwe plek van het gezicht lichtjes poederen,

Moskou herleefde beetje bij beetje,

Het verlies van een jager niet opmerken.