Посвящение поэту - Сергей Трофимов

У поэта душа высока,

Как орбита космических станций.

У поэта дырявый карман

И расходы жены на семью.

Сын поэта — фанат ЦСКА.

И от гула футбольных трансляций

Муза-сволочь свалила в туман,

Не оставив визитку свою.

Для домашних он — тихий садист

С диким взглядом врача-акушера,

Хоть бы в доме ножи наточил,

Хоть бы гвоздь вколотил в табурет.

Вон у Люськи сосед — онанист

На эротике сделал карьеру,

Ты б хоть педикам хит настрочил,

Но куда там — серьёзный поэт.

А на днях у поэта в гостях

Был прозаик Эжен Несознанской.

Кушал водку и горько рыдал

О святой православной Руси.

А потом матерился, крестясь,

Стукнул тёщу селёдкой исландской

И под жуткий семейный скандал

Был отправлен домой на такси.

Ах, какая же, право, тоска

В человеке искать бесконечность

И терзать благозвучный минор,

Задыхаясь в казённой петле.

Но вонзается в небо строка.

Заставляя угрюмую вечность,

Обратить на мгновенье свой взор

К вопиющей от боли земле.

У поэта душа высока…

De dichter heeft een hoge ziel,

Zoals de baan van ruimtestations.

De dichter heeft een zak met gaten

En de kosten van de vrouw voor het gezin.

De zoon van de dichter is fan van CSKA.

En van het gezoem van voetbaluitzendingen

Muse-bastaard viel in de mist,

Zonder uw visitekaartje achter te laten.

Voor familie is hij een stille sadist

Met de wilde blik van een verloskundige,

Had ik maar messen geslepen in huis,

Sla tenminste een spijker in een kruk.

Daar is de buurman van Luska een onanist

Hij maakte carrière in de erotiek,

Je krabbelde tenminste een hit voor homo's,

Maar waar is de serieuze dichter.

En onlangs is de dichter op bezoek

Er was een prozaschrijver Eugene Nesoznanskoy.

Ik at wodka en snikte bitter

Over Heilig Orthodox Rusland.

En toen zwoer hij, zichzelf kruisend,

Raak schoonmoeder met IJslandse haring

En onder een verschrikkelijk familieschandaal

Werd per taxi naar huis gestuurd.

Ah, wat, juist, melancholie

Zoek oneindigheid in een persoon

En kwel de welluidende minderjarige,

Verstikking in de stuitlus.

Maar een lijn doorboort de lucht.

Een sombere eeuwigheid forceren

Draai je blik even om

Naar het land schreeuwend van pijn.

De dichter heeft een hoge ziel...