Первый день весны - Сергей Трофимов

Свет, день, меняя свой тон,

Звучали в прозрачной легкости льда.

Был день, звонил телефон,

На кухне текла из крана вода.

Давних дней неясный всполох

Чем же объяснить?

Отчего он мне так дорог,

Первый день весны?

Был день, простые слова,

В которых застыли время и свет.

Твой смех, звучащий едва

Сквозь серую россыпь прожитых лет.

И еще глаза бездонной,

Синей глубины,

Что смотрели так влюблено

В первый день весны.

Как же просто и чудесно

Было нам на кухне тесной

Жить с весенним солнцем в унисон.

И любовь казалась вечной,

И душа была беспечной

И святой как детский сладкий сон.

И пускай в бескрайней Лете канут наши сны,

Я когда-то жил на свете

В первый день весны.

В первый день весны.

В первый день весны.

В первый день весны…

Licht, dag, verandert van toon,

Ze klonken in de transparante lichtheid van ijs.

Er was een dag, de telefoon ging

Water stroomde uit de kraan in de keuken.

Van vroeger, een vage flits

Hoe uit te leggen?

Waarom is hij me zo dierbaar?

Eerste dag van de lente?

Er was een dag, eenvoudige woorden

Waarin tijd en licht bevroren zijn.

Je lach, die nauwelijks klinkt

Door de grijze verstrooiing van de afgelopen jaren.

En bodemloze ogen,

Diepblauw,

Wat zag het er zo liefdevol uit

Op de eerste lentedag.

Hoe simpel en geweldig

We zaten krap in de keuken

Leef samen met de lentezon.

En liefde leek eeuwig

En de ziel was zorgeloos

En de heilige is als de zoete droom van een kind.

En laat onze dromen zinken in de grenzeloze zomer,

Ik heb ooit in de wereld geleefd

Op de eerste lentedag.

Op de eerste lentedag.

Op de eerste lentedag.

Op de eerste lentedag...