Первая любовь - Сергей Трофимов

Помнит ночь и метель, как тогда мне хотелось

Опоздать на последний трамвай

Воротиться в твой дом, извинившись за смелость,

И остаться на кухне пить чай

Воротиться в твой дом, извинившись за смелость,

И остаться на кухне пить чай

Я б улыбкой твоей мог тайком любоваться

И тонуть в бирюзовых глазах

Ты бы всё поняла и смогла догадаться

О несказанных мною словах

Ты бы всё поняла и смогла догадаться

О несказанных мною словах

Проигрыш.

Мы могли б до утра у окна целоваться,

Только я оробел, как назло

Почему-то в любви, что приходит в пятнадцать,

Очень мало, кому повезло

Почему-то в любви, что приходит в пятнадцать,

Очень мало, кому повезло,

А трамвай всё катил прямо в снежные реки,

Я с досады ревел, как дурной

И не ведал, не знал, что той ночью навеки

Моё детство прощалось со мной

Со мной…

Hij herinnert zich de nacht en de sneeuwstorm, zoals ik toen wilde

Te laat voor de laatste tram

Keer terug naar je huis, verontschuldigend voor moed,

En blijf in de keuken om thee te drinken

Keer terug naar je huis, verontschuldigend voor moed,

En blijf in de keuken om thee te drinken

Ik kon stiekem je glimlach bewonderen

En verdrinken in turquoise ogen

Je zou alles begrijpen en kunnen raden

Over de woorden die ik niet zei

Je zou alles begrijpen en kunnen raden

Over de woorden die ik niet zei

Verliezen.

We zouden kunnen kussen bij het raam tot de ochtend,

Alleen werd ik verlegen, zoals het geluk zou hebben

Om de een of andere reden komt verliefdheid op vijftien

Er zijn er maar weinig die geluk hebben

Om de een of andere reden komt verliefdheid op vijftien

Er zijn er maar weinig die geluk hebben

En de tram bleef recht in de besneeuwde rivieren rollen,

Ik brulde van ergernis, als een dwaas

En wist niet, wist niet dat die nacht voor altijd

Mijn jeugd nam afscheid van mij

Met mij…