Отче Серафиме - Сергей Трофимов

Лето жаркое, поле боя, а над полем поверх огня

Небо стелется голубое, приоткрытое для меня.

Что-то лязгает по соседству, прорезая снарядов стон,

А в груди моей возле сердца — 9 граммов, как 9 тонн.

Припев:

Кличет мое имя стая воронья.

Отче Серафиме — заступи меня.

Перебили нас, постреляли, разорвали на сто частей,

Чтобы нашу смерть показали в свежем выпуске новостей.

И какой-нибудь сивый мерин,, вздымая грудь.

Вам, Иванами Бог отмерил исключительный русский путь.

Припев:

Кличет мое имя стая воронья.

Отче Серафиме — заступи меня.

Я лежу один в поле бранном среди пыльного ковыля,

И смертельную мою рану студит мать и сыра земля.

И никто поди не узнает за какой за такой расклад

Во седой степи помирает Есаул с позывным Сармат.

Припев:

Кличет мое имя стая воронья.

Отче Серафиме — заступи меня.

De zomer is heet, het slagveld, en boven het veld bovenop het vuur

De lucht spreidt zich blauw, op een kier voor mij.

Er klettert iets in de buurt, snijdend door het gekreun van schelpen,

En in mijn borst bij het hart - 9 gram, ongeveer 9 ton.

Refrein:

Een zwerm kraaien roept mijn naam.

Vader Seraphim, bemiddel voor mij.

Ze doodden ons, schoten ons neer, scheurden ons in honderd stukken,

Om onze dood te tonen in het laatste nieuwsbericht.

En een grijze ruin die zijn borst deinde.

Voor jou, Ivanami, heeft God een uitzonderlijk Russisch pad uitgestippeld.

Refrein:

Een zwerm kraaien roept mijn naam.

Vader Seraphim, bemiddel voor mij.

Ik lig alleen op een slagveld tussen stoffig vedergras,

En mijn moeder en vochtige aarde verkoelen mijn dodelijke wond.

En niemand zal ooit weten voor wat voor soort uitlijning

In de grijsharige steppe sterft Yesaul met de roepnaam Sarmat.

Refrein:

Een zwerm kraaien roept mijn naam.

Vader Seraphim, bemiddel voor mij.