НЛО - Сергей Трофимов

А не к добру, наверно, к ночи

Позвонила с дачи тёща,

Ей бы контрразведчиком служить.

Ночь давила духотою

И c чугунной головою

Я пошёл на лоджу покурить.

Не успел я затянуться,

Как летающее блюдце

Подвалило прямо под балкон.

Я со страху стал как «Сникерс»,

Сигаретой подавился,

В общем, сразу потерял фасон.

А из этого из блюдца

Ростом с нашего якутца

Вышел в рваных шортах гуманой,

Лысый как сосед Андрюха,

Вместо глаз большое ухо —

Словом, весь какой-то не такой.

А мы стояли и молчали:

Он на блюдце, я в печали.

Тут он ухом задал мне вопрос:

«Как зовут тебя, землянин?

Ты еврей али славянин?

И когда ты грыжу перенёс?»

В общем, спрашивал анкету —

Как тут было не ответить.

Ну и я ответил, чуть дыша:

«Звать меня Фома Тунгусский

И по паспорту я русский,

Хоть и кличут Зямой кореша».

А он поддакивал подмышкой,

Ну, а я врубился в фишку —

Мама-мия, это ж всё со мной.

Пусть он виду и уродлив,

Он же круче, чем Мавроди,

Он же просто разум неземной.

Ну и я, собравшись с духом,

Гаркнул прямо ему в ухо:

«Ты скажи, откуда ты, браток,

Что у вас там за валюта,

Есть ли общества, как тута,

И нельзя ли к вам хоть на часок?»

А он в ответ зачмокал ухом

Мол, житуха как житуха,

Денег нет, но в гору прут дела.

А в остальном одно и тоже,

Да мы в общем на них похожи,

Но у нас нет пятого угла.

Просто мы их отраженье

И в покое и в движенье,

Но у нас тут всё наоборот.

От Адама до Ван Дама,

От Потсдама до Саддама

Нам никак чавой-то не везёт.

От Адама до Ван Дама,

От Потсдама до Саддама

Нам никак чавой-то не везёт.

Расставались мы с тоскою —

Он всё звал меня с собою,

Мол посмотришь, как живет народ.

Но куда я от завода,

От жены и огорода

Полечу куда-то за свой счёт.

En niet voorgoed, waarschijnlijk 's nachts

Mijn schoonmoeder belde vanuit de datsja,

Ze zou dienen als een contraspionage-officier.

De nacht was drukkend

En met een gietijzeren kop

Ik ging naar de lodge om te roken.

Ik had geen tijd om door te slepen,

Als een vliegende schotel

Het viel precies onder het balkon.

Uit angst werd ik als Snickers,

Gestikt in een sigaret

Over het algemeen verloor hij meteen zijn stijl.

En van dit schoteltje

Groei van onze Yakuto

Kwam naar buiten in een gescheurde korte broek,

Kaal als Andryukha's buurman,

Grote oren in plaats van ogen

Kortom, ze zijn niet allemaal zo.

En we stonden en zwegen:

Hij staat op een schotel, ik ben verdrietig.

Toen stelde hij me een vraag met zijn oor:

"Wat is je naam, aardbewoner?

Ben je een jood of een slaaf?

En wanneer heb je een hernia gehad?"

Over het algemeen stelde ik de vragenlijst -

Hoe kon je niet antwoorden.

Wel, antwoordde ik, een beetje ademhalend:

"Noem me Foma Tunguska"

En volgens mijn paspoort ben ik Russisch,

Ook al noemen ze Zyamay sidekick."

En hij knikte met zijn oksel,

Nou, ik kwam in de chip -

Mama-miya, het is allemaal met mij.

Laat hem kijken en lelijk zijn

Hij is cooler dan Mavrodi,

Hij is gewoon een onaardse geest.

Welnu, ik heb mijn moed verzameld,

Blafte recht in zijn oor:

"Vertel me waar je vandaan komt, broer,

Wat is uw valuta daar?

Zijn er samenlevingen zoals tuta,

En kun je niet minstens een uur langskomen?”

En hij sloeg zijn oor als antwoord

Zoals, het leven is als het leven,

Er is geen geld, maar het gaat bergopwaarts.

En de rest is hetzelfde

Ja, we lijken in het algemeen op hen,

Maar we hebben geen vijfde corner.

Wij zijn slechts hun weerspiegeling

Zowel in rust als in beweging,

Maar hier hebben we het tegenovergestelde.

Van Adam tot Van Dam

Van Potsdam naar Saddam

We hebben op geen enkele manier geluk.

Van Adam tot Van Dam

Van Potsdam naar Saddam

We hebben op geen enkele manier geluk.

We scheidden met verlangen -

Hij bleef me bellen met hem,

Kijk bijvoorbeeld hoe mensen leven.

Maar waar kom ik uit de fabriek,

Van vrouw en tuin

Ik vlieg ergens op eigen kosten.