Не моя вина - Сергей Трофимов

Не моя вина, что за семь морей

Улетают птицы по осени

Что потерян ключ, от входных дверей

Комуналки с кухней на три семьи.

Где в старинной комнате в три окна

Заливаясь светом жила весна

И сводил с ума, аромат любви

И с тобою нам было не до сна.

Я хотел тебе подарить весь мир

И носил из булочной шоколад

И джинса заношенная до дыр

Все жила посредством твоих заплат.

И диплом с отличием всей семьей

И пеленки всюду над головой

И казалось нам, что безумный мир

Не посмеет нас разлучить с тобой.

Только вышло так, что весенний свет

Расплескался походя по чуть-чуть

Вроде полон дом, только счастья нет

И душа к душе потеряла путь.

И подняв глаза к небу с проседью

Ни о чем его не попросим мы

Не моя вина, что за семь морей

Улетают птицы по осени.

Улетают птицы по осени…

Het is niet mijn schuld dat de zeven zeeën

Vogels vliegen weg in de herfst

Dat de sleutel verloren is, van de voordeuren

Gemeenschappelijke appartementen met keuken voor drie gezinnen.

Waar in een oude kamer met drie ramen?

Lente gevuld met licht

En maakte me gek, de geur van liefde

En met jou hadden we geen tijd om te slapen.

Ik wilde je de hele wereld geven

En droeg chocolade van een bakkerij

En jeans versleten tot gaten

Alles leefde door jouw patches.

En een diploma cum laude voor het hele gezin

En overal luiers over je hoofd

En het leek ons ​​dat de gekke wereld

Hij durft ons niet van je te scheiden.

Het gebeurde gewoon zo dat het lentelicht

Spatte als een klein beetje

Het lijkt alsof het huis vol is, maar er is geen geluk

En ziel tot ziel de weg kwijt.

En zijn ogen naar de lucht richten met grijs haar

We zullen hem niets vragen

Het is niet mijn schuld dat de zeven zeeën

Vogels vliegen weg in de herfst.

Vogels vliegen weg in de herfst...