Летним вечером - Сергей Трофимов

Летним вечером, тихим вечером

Вышел я до ларька табачного.

Там старушка в платочке клетчатом

Христа ради деньжата клянчила.

Дал я ей пять тыщь, на, мол, на обед

Или фруктами вон побалуйся,

А она прошептала мне в ответ:

«Вона как оно не задалось-то».

Говорю я ей: «Зря ты, бабка, так,

Посмотри, как люди поднялись-то.

Если жить с умом, будет всё ништяк,

А ума-то у нас прибавилось.

А что деньги разрухой нажиты,

Так ведь каяться будем в старости».

А она отвечала всё так же мне:

«Вона как оно не задалось-то».

А потом меня будто прорвало,

Стал я бабушке вдруг рассказывать,

Что, куда не глянь, так одно фуфло,

Что с делами пора завязывать.

Что во мне самом, как ни вороши,

Не найти ни добра ни жалости.

А в ответ будто стон моей души:

«Вона как оно не задалось-то».

Я пошёл домой, а она вослед

Всё крестила да причитала мне.

А вокруг неё толи Божий свет,

Толи солнце садится алое.

Zomeravond, rustige avond

Ik ging naar de tabakswinkel.

Er is een oude vrouw in een geruite zakdoek

Om geld gesmeekt in godsnaam.

Ik gaf haar vijfduizend, voor, zeggen ze, voor de lunch

Of geniet van fruit

En ze fluisterde me terug:

"Kijk eens hoe het niet is gelukt."

Ik zeg haar: “Dat moet je niet doen, oma, dus,

Kijk hoe de mensen opstonden.

Als je verstandig leeft, komt alles goed,

En onze geest is gegroeid.

En dat geld werd verkregen door verwoesting,

Dus we zullen ons op hoge leeftijd bekeren.”

En ze antwoordde me op dezelfde manier:

"Kijk eens hoe het niet is gelukt."

En toen leek het door me heen te breken,

Ik begon plotseling tegen mijn grootmoeder te zeggen:

Wat, waar je ook kijkt, dus een bullshit,

Dat het tijd is om aan de slag te gaan.

Wat er in mij is, hoe je ook harkt,

Noch goedheid noch medelijden kan worden gevonden.

En als antwoord, als een kreun van mijn ziel:

"Kijk eens hoe het niet is gelukt."

Ik ging naar huis en zij volgde

Ze doopte alles en klaagde bij mij.

En overal om haar heen is het licht van God,

Toli de zon gaat scharlaken onder.