Баллада о солдате - Сергей Трофимов

В небо белым голубем подымусь

К матушке родимой домой вернусь

Прилечу порой предрассветною

Постучусь в окошко заветное.

Ты по мне не плачь, моя родная.

Собери родню — помянуть меня,

Да сходи во храм за околицу,

Поклонись святой богородице.

Бился я за силу державную,

А погиб за Русь православную.

Та земля чужая, Кавказская

Стала мне могилой солдатскою.

В небо белым голубем подымусь

К матушке родимой домой вернусь

Прилечу порой предрассветною

Постучусь в окошко заветное.

Ik zal naar de hemel stijgen als een witte duif

Ik zal naar huis terugkeren naar mijn lieve moeder

Ik vlieg soms voor zonsopgang

Ik zal op het geliefde raam kloppen.

Huil niet om mij, mijn liefste.

Verzamel je familieleden - denk aan mij,

Ja, ga naar de tempel buiten de buitenwijken,

Buig voor de Heilige Moeder van God.

Ik vocht voor de machtige kracht,

En hij stierf voor het orthodoxe Rusland.

Dat land is vreemd, Kaukasisch

Het werd een soldatengraf voor mij.

Ik zal naar de hemel stijgen als een witte duif

Ik zal naar huis terugkeren naar mijn lieve moeder

Ik vlieg soms voor zonsopgang

Ik zal op het geliefde raam kloppen.