Зеркало заднего вида - Руставели

В зеркале заднего вида —

глаза полные слёз и печали.

Бывшие, близкие, теперь дальние дали.

Честных фраз вереницы, что покрыты налётом обманов,

Гнутые спицы, улетевших в бордюры надежд

и общих, казалось бы, планов.

В зеркало заднего вида —

Нацелены ружья прицельно,

Что ждут команды «огонь» от будущих обстоятельств.

Ненависти рты — полные бешеной пены,

Что готовы сгрызть любые, здоровьем дышащие, вены.

В зеркале заднего вида —

Злой, Хороший, Плохой — Я,

С криком прощальным :"Ведь всё было не зря!"

Один остаюсь посреди терпкой пыли дороги,

Что топтали со мною многие ноги.

In de achteruitkijkspiegel -

ogen vol tranen en verdriet.

Vroeger, dichtbij, nu ver weg.

Eerlijke zinnen van een snaar die bedekt zijn met een vleugje bedrog,

Gebogen spaken die tegen de grenzen van de hoop vlogen

en gemeenschappelijke, zo lijkt het, plannen.

In de achteruitkijkspiegel -

De kanonnen zijn gericht,

Waar wachten de vuurcommando's op uit toekomstige omstandigheden.

Monden van haat zijn vol woedend schuim,

Dat ze klaar zijn om aan alle gezondheidsbevorderende aderen te knagen.

In de achteruitkijkspiegel -

Kwaad, goed, slecht - ik,

Met een afscheidskreet: "Het was tenslotte niet voor niets!"

Ik blijf alleen in het midden van het scherpe stof van de weg,

Zoveel voeten vertrapten met mij.