Монотонная песня - Руставели

Нулины порят чушь, срывая куш, на поставке вермишели для чужих уш.

Кости скелетов торчат из сломанных шкафов, всё меньше смысла в большем

количестве слов.

Мозг — рудимент, потерянный в обед, во время обсуждения в прямом эфире чужих

бед.

Словом «добро» все больше наличают нажитое, кто-то скажет все потеряно,

тот почти прав в этом.

Правда помята, и в темном углу брошена, теперь положено молчать или кричать

восторженно,

Работай слажено, и пусть вокруг наг**ено, вот тебе гаджеты и софт,

как хоч сам разукрашивай.

Кого не спрашивай — кто за и кто против, но основная масса все равно за тех,

кто в моде,

Кто в топе и в тренде.

Кидают новые сети, ультра-новые сказки штампуя новой

планете.

Атака на уши, на волю и разум, и кто искал тут истину не нашел ни разу

Гуляй, резвись!

Ты не пропустишь слова эти, скоро на тихий час взрослые дети.

Припев:

Всё то, что трогает, волнует, бесит, в моей печальной монотонной песне.

Ни слова сладкой лжи, ни грамма ложной лести, в моей печальной монотонной песне.

И нас так много, но мы, увы, не вместе в моей печальной монотонной песне.

Хочу добра, но вновь возвращаюсь к жести в моей печальной монотонной песне.

В этой игре — я не играю, я живу, не излагаю чужих дум, не пляшу под дуду.

Порой не выкупаю зачем и куда я иду, взлетаю выше крыш, отхожу ко сну.

Я не скажу, что мне прям круто одному, но лучше одному, чем с теми,

кто тянет ко дну.

И лучше потерять, чем найти не то, что искал в окружении масок и кривых зеркал.

Не резон менять дорогу на чей-то резон, болтаться калом в проруби из стороны в

стороны.

Ходить упоротым или влекомым золотом, тянуться волоком туда, где ничего потом.

Не лезу в попутчики, мне ближе сбитые лётчики, чем перебежчики и траншейные

гонщики.

Они привыкли осуждать не слушая, не слышать, им нужен лабиринт, им не нужен

выход.

Кто-то проснется, а для кого-то жизнь как сон и, уж, точно никто не попадёт в

унисон.

Лови мой крайний прогон превозмогая излом, я шел своей лишь дорогой,

и я с нее ни сошел!

Припев:

Всё то, что трогает, волнует, бесит, в моей печальной монотонной песне.

Ни слова сладкой лжи, ни грамма ложной лести, в моей печальной монотонной песне.

И нас так много, но мы, увы, не вместе в моей печальной монотонной песне.

Хочу добра, но вновь возвращаюсь к жести в моей печальной монотонной песне.

Nulins praten onzin, winnen de jackpot, over de levering van vermicelli voor de oren van andere mensen.

Skeletbotten steken uit gebroken kasten, meer heeft minder zin

het aantal woorden.

Het brein is een rudiment dat verloren gaat tijdens de lunch, tijdens een live discussie over buitenaardse wezens

problemen

Het woord "goed" wordt meer en meer verworven, iemand zal zeggen dat alles verloren is,

hij heeft er bijna gelijk in.

De waarheid is verfrommeld en in een donkere hoek gegooid, nu moet het zwijgen of schreeuwen

enthousiast,

Werk harmonieus en laat het naakt zijn, hier zijn gadgets en software voor jou,

versier het zoals je wilt.

Vraag aan niemand - wie is voor en wie is tegen, maar het grootste deel is nog steeds voor degenen die

wie is er in de mode?

Wie zit er in de top en in de trend.

Nieuwe netten uitgooien, ultranieuwe verhalen die nieuw ontstaan

planeet.

Een aanval op de oren, op de wil en de geest, en wie hier naar de waarheid zocht, vond het niet één keer

Spelen, dartelen!

U zult deze woorden niet missen, volwassen kinderen hebben binnenkort een rustig uurtje.

Refrein:

Alles wat raakt, opwindt, razend maakt in mijn droevige eentonige lied.

Geen woord van zoete leugens, geen gram valse vleierij, in mijn droevige eentonige lied.

En we zijn met zovelen, maar helaas, we zijn niet samen in mijn droevige eentonige lied.

Ik wil goed, maar weer keer ik terug naar tin in mijn droevige eentonige lied.

In dit spel speel ik niet, ik leef, ik spreek niet de gedachten van andere mensen uit, ik dans niet op de maat.

Soms koop ik niet waarom en waar ik heen ga, ik vertrek boven de daken, ik ga slapen.

Ik zal niet zeggen dat ik alleen heel cool ben, maar het is beter alleen dan met hen

die naar de bodem trekt.

En het is beter te verliezen dan niet te vinden wat je zocht, omringd door maskers en scheve spiegels.

Er is geen reden om de weg om de reden van iemand anders te veranderen, om uitwerpselen van links naar rechts in het gat te bungelen

kanten.

Wandelen stoned of gesleept door goud, gesleept naar waar er later niets meer is.

Ik kom niet in medereizigers, neergestorte piloten staan ​​dichter bij mij dan overlopers en sleuvengravers

racers.

Ze zijn gewend te oordelen zonder te luisteren, niet te horen, ze hebben een labyrint nodig, dat hebben ze niet nodig

uitvoer.

Iemand zal wakker worden, maar voor iemand is het leven als een droom en niemand zal er zeker in vallen

eensgezind.

Vang mijn laatste run, het overwinnen van de pauze, ik ging mijn eigen weg,

en ik kwam er niet vanaf!

Refrein:

Alles wat raakt, opwindt, razend maakt in mijn droevige eentonige lied.

Geen woord van zoete leugens, geen gram valse vleierij, in mijn droevige eentonige lied.

En we zijn met zovelen, maar helaas, we zijn niet samen in mijn droevige eentonige lied.

Ik wil goed, maar weer keer ik terug naar tin in mijn droevige eentonige lied.