Слепой музыкант - Руставели

И мягко улыбнувшись мне на миг,

Исчезла средь людей мне незнакомых

И стендов, для различных книг…

А музыкант незрячий, щупал пальцами

Дар твоей совести, а может доброты…

Изнав он цену клал в карман он Награду за свои труды

Так встречи редкие, что от тебя я принимаю,

Я как слепой шарманщик щупаю в руке

И цену ему пребиляю

Надеждами, конешно, в темноте…

En even zachtjes naar me glimlachen,

Verdwenen tussen mensen die ik niet ken

En staat voor diverse boeken...

En de blinde muzikant voelde met zijn vingers

Het geschenk van je geweten, of misschien vriendelijkheid ...

Toen hij de prijs kende, stopte hij de beloning voor zijn werk in zijn zak

Zo zeldzame ontmoetingen die ik van je accepteer,

Ik, als een blinde orgeldraaier, voel in mijn hand

En ik betaal hem een ​​prijs

Hoop natuurlijk in het donker...